အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၃)

လက္ဖ၀ါးကို လက္ဖမိုးျဖစ္ေ အာင္၊ လက္ဖမိုးကို လက္ဖ၀ါးျဖစ္ေအာင္ ေျပာတတ္လြန္းေသာသူ႕ေခ်ပခ်က္မ်ားျဖင့္ သူ႕အျပစ္တို႕ကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္လိမ့္ဦးမည္။ "မဟုတ္ဘူးေလ၊ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္တယ္ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ဟာ ဘာအျပစ္နဲ႕ တရားစြဲခံသင့္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပပါဦး၊ အခုကိုယ့္အျဖစ္က ဘာမွန္းညာမွန္းမသိရ၊ ေနစမ္းပါဦး၊ အခုကိစၥက ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ဆိုင္သလား၊ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ဆိုင္သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကးနဲ႕ ဆိုင္သလား" ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ဆိုင္တာ .. ဟုသာစိတ္ထဲကသာ ေျပာမိသည္။ သူမရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ မူးေနာက္လာ၏။ ဖယ္စမ္းပါ။ ယခင္က

သူမတိမ္းမူးခဲ့ရေသာ သူ႕ကိုယ္နံ႕သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမအတြက္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာ အတိ ျဖစ္လာခဲ့၏။ကၽြန္မကိုမထိနဲ႕ဟူေသာ စကားကို ေျပာပစ္လိုက္ဖို႕ပင္လွ်င္ မိမိႏႈတ္ခမ္းကို ႏွေျမာေနသည္။ တကယ္ေတာ့ကၽြန္မဟာ အလွည့္စားခံလိုက္ရတာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္ကို ရွင္က လွည့္စားျပီး ယူလိုက္တာပဲမဟုတ္လား။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူမ တစ္ႏွစ္တိတိ လိမ္ညာခံခဲ့ရတာပါလား။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ငါ့ကိုဟားတိုက္ရယ္ေနၾကမွာေပါ့။ စီမံကိန္းေတြ အထပ္ထပ္ ခ်ထားတဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာ ငါဟာ သူတို႕ၾကိဳးဆြဲရာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ က ေနခဲ့တဲ့ အရုပ္တစ္ခုေပါ့။ သူမကို သခ်ၤာတစ္ပုဒ္ပမာ သူတို႕ တြက္ခ်က္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေသာအခါ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ရိႈက္ငင္၍ မ်က္ရည္မ်ားလိမ့္ဆင္းက်သြားေတာ့သည္။ သူ႕ထံမွ ပင့္သက္ရိႈက္သံကို သဲကြဲစြာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။

"ေျပာျပမွေပါ့ကြာ၊ အခုလို ငိုေနေတာ့ အခ်စ္ပဲ ပင္ပန္းမွာပဲ၊ ေလွ်ာ့လိုက္ပါ၊ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ေလွ်ာ့လိုက္စမ္းပါ မိုးရယ္" သူက သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္တို႕ကို အသာအယာေလး ဖယ္ရွားေပးသည္။ရွည္လ်ားေႏြးေထြးေသာ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ ပြတ္သပ္မႈကို ဟိုတုန္းကေတာ့ သူမႏွလံုးသားထဲမွမူးယစ္သြားေအာင္ တမ္းမက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕လက္မ်ားကို ပုတ္ထုတ္ဖယ္ပစ္လိုက္ရင္းေအာ္ဂလီဆန္လာသည္။ သြား .. ငါ့အသားနဲ႕ ထိဖို႕အထိ မသန္႕ရွင္းဘူး။ ခါးသီးေသာ ခံစားမႈျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ယင္လာသည္။ "မငိုနဲ႕မိုးရယ္၊ လာ .. ခဏေလး ခုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္၊ နည္းနည္း နားလိုက္ပါဦး၊ေတာ္ၾကာ မိုးဗိုက္ထဲက ေမာင့္သားေလး မ်က္လံုးတစ္Aား ျပဴးေနလိမ့္မယ္ .. သိလား၊ မိုးငိုေနရင္ေလ" ေမာင့္သားေလး ..။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ခံစားမႈသည္ စုျပံဳ၍ ေပါက္ကြဲသြား၏။ သူမနားထဲမွာ က်ယ္ေလာင္ေသာဆူညံသံျဖင့္ တုန္ခါသြားသည္။ ပခံုးေပၚမွ သူ႕လက္ကို ဖယ္ထုတ္၍ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကင္နာဟန္ေဆာင္ထားေသာသူ႕မ်က္ႏွာကို တစ္သက္လံုးမွတ္မိေအာင္ ၾကည့္သလို ရြံရွာစက္ဆုပ္စြာ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ေပၚဖူးေသာ ေဒါသစိတ္ႏွင့္အတူ သူ႕မ်က္ႏွာကို ရွိသမွ် အင္အားျဖင့္လႊဲရိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕ပါးျပင္ႏွင့္ သူ၏ လက္ဖ၀ါး ထိမိသံသည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္ေနသည္။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္ (၂)

ပို၍ဆိုးသည္မွာသူမထံမွဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ကိုမွသူမရရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ေလးငါးရက္ခန္႕ေတာ့ သူမကို လိုက္လံေခ်ာ႕ေမာ့၍ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးျမန္းေနခဲ့ေသးသည္။ ရုတ္တရက္ၾကီး စကားမေျပာေတာ့ဘဲ ေရွာင္ဖယ္သြားေသာ သူမကို သူ တအံ့တဩၾကီးျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ အဖန္တလဲလဲ ေမးရေသာအေမးကို သူ စိတ္ကုန္သြားမွာ ေသခ်ာသည္။ သူမတို႕ႏွစ္ဦး၏ ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္မွာ ရံုးပိတ္ရက္ တစ္ညေနျဖစ္သည္။ "ေနစမ္းပါဦး၊ မင္းအေနနဲ႕ ကိုယ့္ကို ဘာမွမေျပာဘဲ ခုလိုစိတ္ေကာက္ပစ္လိုက္ရင္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ျပႆနာျပီးသြားျပီလို႕ ယူဆသလား" 'စိတ္ေကာက္' ဟူေသာစကားကို သူမဘက္က မေက်နပ္ေသာ္လည္း စကားတစ္ခြန္း ျပန္ေျပာရမွာ ၇င္ေလးေနေသာေၾကာင့္ အသာအယာ ျငိမ္သက္ေနခဲ့သည္။ "ေျပာစမ္း .. ေျပာစမ္း" စိတ္တိုတတ္ေသာ သူ႕ထံုးစံအတိုင္း သူမကို ဆြဲေဆာင့္လႈပ္ယမ္း၍ ေမးေသာအခါလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး မိမိႏႈတ္ခမ္းတို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ အားတင္းထားခဲ့သည္။ မ်က္ရည္လံုးဝမက်ေစရ။ သူကေတာ့ ဝမ္းနည္း၍ က်သည့္ မ်က္ရည္ဟဳ ထင္လိမ့္မည္။ အသည္းႏွလံုးထဲက ဦးေႏွာက္ထဲက စိမ့္၍ ထြက္ေသာ ခါးသီးမုန္းတီးမႈသည္လည္း မ်က္ရည္က်ေစတတ္ေၾကာင္း သူ သိမည္မထင္ပါ။ "အနည္းဆံုး မင္းကိုယ့္ကို ဘာလို႕စကားမေျပာခ်င္ေတာ့တာလဲ ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပရမွာေပါ့၊ ကဲ .. မင္းစကားမေျပာဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ဆိုရင္ စာနဲ႕ေရးျပ၊ ဟုတ္လား" သူမ ေခါင္းယမ္းျခင္းအမႈကိုပင္ ျပဳလုပ္မျပခဲ့ေသာအခါ သူအေတာ္ စိတ္တိုသြား၏။ ထို႕ေနာက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခ်ဳပ္တည္းထားရေသာ သည္းခံစိတ္ရွည္မႈျဖင့္ သူမရပ္ေနေသာ ျပတင္းတံခါးဝတင္ အတူယွဥ္တြဲ၍ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ေလသည္။ သူမ၏ ပုခံုးႏွစ္ဘက္ကို အႏူးညံ့ဆံုး လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ ဖြဖြေလးကိုင္၍ သူမကို နမ္းရန္ ၾကိဳးစားသည္။ "ခ်စ္ကလဲကြာ စိတ္လဲ တစ္ခါမွ မေကာက္ဘူးပဲနဲ႕၊ ဘာျဖစ္လို႕ ေမာင့္ကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ခ်င္ရတာလဲ၊ ေမာင္ငိုတာကို ျမင္ခ်င္သလား၊ ဟုတ္လး၊ ေမာင့္အေပၚမွာ ဘာမေက်နပ္တာရွိလဲ .. ေျပာ၊ ဘာလိုခ်င္လဲ ေျပာ၊ မေျပာဘဲနဲ႕ အဲဒီလို လုပ္ေနရင္ ေမာင္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ဆင္းရဲရံု ရွိမွာေပါ့" သူ႕ရင္ခြင္တြင္းသို႕ ေရာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ဇြတ္ရုန္း၍ ထြက္လိုက္သည္။ ခါးသက္ေသာ အရသာျဖင့္ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားမ်ား ေအးလာျပီး တရိပ္ရိပ္တက္လာေသာ ေဒါသေငြ႕တို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္မ်ိဳခ်ပစ္ေနရေသာအခါ ရင္မွာ အဆမတန္ ဆို႕နင့္ေနသည္။ အင္မတန္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့လူ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ယံုၾကည္ေအာင္ အင္မတန္ အေျပာေကာင္းတဲ့လူ။ သူမတို႕ႏွစ္ဦးအၾကားရွိ ျပႆနာကို ဖြင့္ေျပာစြပ္စြဲလိုက္လွ်င္ သူက လွပေသာလိမ္လည္မႈမ်ားျဖင့္ ခ်ိဳသာစြာ ျငင္းဆိုေတာ့မည္။