Monday, January 14, 2008

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၃)

လက္ဖ၀ါးကို လက္ဖမိုးျဖစ္ေ အာင္၊ လက္ဖမိုးကို လက္ဖ၀ါးျဖစ္ေအာင္ ေျပာတတ္လြန္းေသာသူ႕ေခ်ပခ်က္မ်ားျဖင့္ သူ႕အျပစ္တို႕ကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္လိမ့္ဦးမည္။ "မဟုတ္ဘူးေလ၊ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္တယ္ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ဟာ ဘာအျပစ္နဲ႕ တရားစြဲခံသင့္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပပါဦး၊ အခုကိုယ့္အျဖစ္က ဘာမွန္းညာမွန္းမသိရ၊ ေနစမ္းပါဦး၊ အခုကိစၥက ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ဆိုင္သလား၊ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ဆိုင္သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကးနဲ႕ ဆိုင္သလား" ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ဆိုင္တာ .. ဟုသာစိတ္ထဲကသာ ေျပာမိသည္။ သူမရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ မူးေနာက္လာ၏။ ဖယ္စမ္းပါ။ ယခင္က

သူမတိမ္းမူးခဲ့ရေသာ သူ႕ကိုယ္နံ႕သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမအတြက္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာ အတိ ျဖစ္လာခဲ့၏။ကၽြန္မကိုမထိနဲ႕ဟူေသာ စကားကို ေျပာပစ္လိုက္ဖို႕ပင္လွ်င္ မိမိႏႈတ္ခမ္းကို ႏွေျမာေနသည္။ တကယ္ေတာ့ကၽြန္မဟာ အလွည့္စားခံလိုက္ရတာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္ကို ရွင္က လွည့္စားျပီး ယူလိုက္တာပဲမဟုတ္လား။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူမ တစ္ႏွစ္တိတိ လိမ္ညာခံခဲ့ရတာပါလား။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ငါ့ကိုဟားတိုက္ရယ္ေနၾကမွာေပါ့။ စီမံကိန္းေတြ အထပ္ထပ္ ခ်ထားတဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာ ငါဟာ သူတို႕ၾကိဳးဆြဲရာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ က ေနခဲ့တဲ့ အရုပ္တစ္ခုေပါ့။ သူမကို သခ်ၤာတစ္ပုဒ္ပမာ သူတို႕ တြက္ခ်က္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေသာအခါ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ရိႈက္ငင္၍ မ်က္ရည္မ်ားလိမ့္ဆင္းက်သြားေတာ့သည္။ သူ႕ထံမွ ပင့္သက္ရိႈက္သံကို သဲကြဲစြာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။

"ေျပာျပမွေပါ့ကြာ၊ အခုလို ငိုေနေတာ့ အခ်စ္ပဲ ပင္ပန္းမွာပဲ၊ ေလွ်ာ့လိုက္ပါ၊ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ေလွ်ာ့လိုက္စမ္းပါ မိုးရယ္" သူက သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္တို႕ကို အသာအယာေလး ဖယ္ရွားေပးသည္။ရွည္လ်ားေႏြးေထြးေသာ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ ပြတ္သပ္မႈကို ဟိုတုန္းကေတာ့ သူမႏွလံုးသားထဲမွမူးယစ္သြားေအာင္ တမ္းမက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕လက္မ်ားကို ပုတ္ထုတ္ဖယ္ပစ္လိုက္ရင္းေအာ္ဂလီဆန္လာသည္။ သြား .. ငါ့အသားနဲ႕ ထိဖို႕အထိ မသန္႕ရွင္းဘူး။ ခါးသီးေသာ ခံစားမႈျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ယင္လာသည္။ "မငိုနဲ႕မိုးရယ္၊ လာ .. ခဏေလး ခုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္၊ နည္းနည္း နားလိုက္ပါဦး၊ေတာ္ၾကာ မိုးဗိုက္ထဲက ေမာင့္သားေလး မ်က္လံုးတစ္Aား ျပဴးေနလိမ့္မယ္ .. သိလား၊ မိုးငိုေနရင္ေလ" ေမာင့္သားေလး .. ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ခံစားမႈသည္ စုျပံဳ၍ ေပါက္ကြဲသြား၏။ သူမနားထဲမွာ က်ယ္ေလာင္ေသာဆူညံသံျဖင့္ တုန္ခါသြားသည္။ ပခံုးေပၚမွ သူ႕လက္ကို ဖယ္ထုတ္၍ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကင္နာဟန္ေဆာင္ထားေသာသူ႕မ်က္ႏွာကို တစ္သက္လံုးမွတ္မိေအာင္ ၾကည့္သလို ရြံရွာစက္ဆုပ္စြာ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ေပၚဖူးေသာ ေဒါသစိတ္ႏွင့္အတူ သူ႕မ်က္ႏွာကို ရွိသမွ် အင္အားျဖင့္လႊဲရိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕ပါးျပင္ႏွင့္ သူ၏ လက္ဖ၀ါး ထိမိသံသည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္ေနသည္။

0 မွတ္ခ်က္ေပးရန္:

Template Design | Elque 2007