ပန္းကေလးမ်ားလည္းပႊင္႕ဖူးေ၀ေနပါတယ္

ေလာကကိုအလွဆင္ၾကရာ၀ယ္ ေမတၱာျဖင္႕ဆင္ျမန္းျခင္းသာလွ်င္သာယာလွပေသာ ကမၻာတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ ႏိုင္ပါလိမ္႕မယ္။ ေသာကေတြ မ်ားေနတဲ႕ ဒီေလာက ဒီကမၻာမွာ ေလာကကို ေသာကနဲ႕ အလွဆင္ေနတာ ဘယ္ ေလာက္မ်ားေတာင္ၾကာသြားပါၿပီလဲ။ ေသာကကို အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ား၌ ၀မ္းနည္းမႈကို ဆိုလိုပါတယ္။ ေ၀ဒနာ - ေဒါမနႆေ၀ဒနာ ေစတသိက္ကိုပင္ ၀မ္းနည္းစရာေတြ႕၍ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ရာ၌ ေသာကဟုေခၚရေလသည္။ ဤေသာကျဖစ္တိုင္း ေဒါသလည္းပါေနေသာေၾကာင္႕ ေဒါသႏွင္႕စပ္၍ ေသာကအေၾကာင္းကိုလည္း သိသင္႕သည္။ ေသာက၏၀မ္းနည္းမႈ သည္ယခုလူေတြမွာ မ်ားျပားလြန္းလွပါသည္။ မိမိႏွင္႕ခ်စ္ခင္ေနေသာ ေဆြမ်ိဳးစသည္တို႕ ပ်က္စီး၍ ၀မ္းနည္းရျခင္း ၊စည္းစိမ္ဥစၥာပ်က္စီးဆံုးရံႈး၍ ၀မ္းနည္းရျခင္း မိမိအက်ိဳးကိုလိုလား ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၌ ဥစၥာပ်က္စီး၍ ၀မ္းနည္းရျခင္းမ်ားထက္ ေသာကခ်ည္းတည္း။ ဒါေၾကာင္႕ ေသာက ၿငိမ္းေအာင္ ေမတၱာပြားမ်ားပါ။ ေမတၱာ ဆိုတာ နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ စိတ္မဆိုးတာ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူ႕အေပၚကိုမွ စိတ္မဆိုးတာ လို႕ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေဟာေတာ္မူဘူးပါတယ္။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ေမာင္သန္႕

ကြၽန္ေတာ့္လီဗာပူး

လီဗာပူးအသင္း

Steven Gerrard & Torress

GERRARD AND TORRESSS

Steven Gerrard & Torress

GERRARD AND TORRES

ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရွိတဲ့ အခ်စ္

ေကာင္မေလးေရ

မေမ့ခဲ့ပါဘူး

ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိခဲ့တဲ့..ငါ့ဘ၀မွာ

အရာရာကုိထိတ္လန့္ေနခဲ့ရတယ္

မင္း..ဘယ္ေတာ့မ်ား.ငါ့ရင္ထဲကထြက္သြားမွလဲေပါ့

ဘယ္သူေတြကငါ့အခ်စ္ေတြကုိ စာနာေပးႏိုင္မလဲလုိ့

အခါခါစဥ္းစားရင္း..ေၾကကဲြေနခဲ့ရသူပါ.

ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မွရိွတဲ့.ငါ့ဘ၀ကုိ

ငါ….မုန္းတီးေနမိတယ္

ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့…စကားေလးေတြေတာင္ မင္းဆီကၾကားခြင့္မရွိတာ.

မင္း..ကုိယ့္ကုိ တကယ္မခ်စ္ခဲ့တာလား

ေကာင္မေလးရယ္

တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္မိျခင္းနဲ့ ခင္မင္မွဳၾကားမွာ ရွိတဲ့ကြာဟာမွဳမ်ား

မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခ်စ္သြားၿပီဆုိရင္မင္းရင္ေတြအရမ္းခုန္သြားလိမ့္မယ္

တကယ္လုိ့ မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခင္သြားၿပီဆုိရင္မင္းေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြရလိမ့္မယ္။

မင္းရဲ့ေရွ့ကမင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိ မင္းခ်စ္သြားၿပီဆုိရင္မင္းေရွ့မွာေဆာင္းရာသီေလးတစ္ခုေပၚထြက္လာ တယ္လုိ့မင္းထင္လိမ့္မယ္။တကယ္လုိ့ မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္း ခင္သြားၿပီဆုိရင္ မင္းေရွ့မွာ ေဆာင္းရာသီေလးတခုက ေဆာင္းရာသီေလးလုိ လွပေနပါလိမ့္မယ္။

တကယ္လုိ့မင္းခ်စ္တဲ့သူရဲ့မ်က္လုံးအတြင္းကုိမင္းၾကည့္လုိက္မိတယ္ဆုိရင္၊မင္းမ်က္ႏွာေတြနီျမန္းၿပီ ရွက္သြား လိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္မင္းခင္တဲ့သူရဲ့မ်က္လုံးေတြကုိမင္းၾကည့္လုိက္မိတယ္ဆုိရင္၊မင္းၿပံဳးသြားပါလိမ့္မယ္။

မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခ်စ္သြားၿပီဆုိရင္မင္းစိတ္ထဲကအေႀကာင္းအရာေတြအားလုံးကုိ မင္းဖြင့္ေျပာ ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လုိ့ မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခင္သြားၿပီဆုိရင္မင္းဖြင့္ေျပာပါလိမ့္မယ္။

မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခ်စ္သြားၿပီဆုိရင္မင္းရွက္ရႊံ့ျခင္းေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လုိ့ မင္းရဲ့ေရွ့ကလူတစ္ေယာက္ကုိမင္းခင္သြားၿပီဆုိရင္မင္းဟာ မင္းရ့ဲကုိယ္ပုိင္ဟန္အေနအထားအတုိင္းရွိေနပါ လိမ့္မယ္။

မင္းခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကုိမင္းမ်က္လုံးခ်င္းတုိက္ရုိက္ယွဥ္ၿပီးမၾကည့္ရဲပါဘူး။မင္းခင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ကုိဆုိရင္မင္း မ်က္လုံးေလးေတြဟာၿပဳံးရင္းတုိက္ရုိက္ၾကည့္ရဲႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္လုိ့မင္းခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာငုိေႂကြးေနတယ္ဆုိရင္ မင္းဟာလည္းသူနဲ့အတူငုိမိမွာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္မင္းခင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာငုိေႂကြးေနမယ္ဆုိရင္ မင္းဟာသူကုိ မငုိဖုိ့ွႏွစ္သိမ့္ပါလိမ့္မယ္။

ခ်စ္ျခင္းရဲ့အစဟာ မ်က္စီကပါ။ခင္မင္မွုရဲ့ အစကေတာ့နားကပါ။

ဒါေၾကာင့္မင္းဟာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ခင္မင္မွုေတြရပ္တင္ခ်င္တင္ဆုိရင္ေတာ့ မင္းလုိအပ္တာကေတာ့မင္းရဲ့ နားေတြကို ဖုံးအုပ္ကာကြယ္ထားရပါမယ္။

အကယ္၍မင္းမ်က္လုံးေတြကုိပိတ္ပစ္ဖုိ့မင္းႀကိဳးစားလုိက္မယ္ဆုိရင္၊အခ်စ္ကမင္းကိုမ်က္ရည္စက္ေတြ အျဖစ္ဖန္ဆင္းေပးမွာျဖစ္ၿပီး မင္းရဲ့ႏွလုံးသားကိုလည္းအၿမဲတမ္းနာက်င္မွုေတြ က်န္ေနရစ္မွာပါ။

ဒါကေတာ့ အခ်စ္နဲ့ ခင္မင္မွဳၾကားမွာရွိတဲ့ ကြာျခားေနတဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါပဲ

Some abbreviations that we hear, read, and use and we don't know their meanings

တခ်ိဳ ့ကအတုိေကာက္စာလုံးေတြ သိေပမယ့္ ၊သူတုိ့ရဲ ့အဓိပၸါယ္အရွည္ကုိ
မသိၾကတာမ်ားပါတယ္.မသိေသးတဲ့ေမာင္ႏွမတု့ိ သိသြားေအာင္တင္ေပး
လုုိက္ပါတယ္ ..
GPRS
(General Packet Radio Service)
FM
(Frequency Modulation)
AM
(Amplitude Modulation)
IP
(Internet Protocol)
TCP/IP
(Transmission Control Protocol and Internet Protocol)
ISP
(Internet Service Provider)
VHF
(Very High Frequency)
UHF
(Ultra High Frequency)
LCD
(Liquid-Crystal Display)
MPEG
(Moving Pictures Experts Group)
MP3
(MPEG-1 Audio Layer 3)
RAM
(Random Access Memory)
WAN
(Wide Area Network)
LAN
(Local Area Network)
3D
(3 Dimensional)
3G
(3rd Generation)
CD
(Compact Disc)
DVD
(Digital Versatile/Video Disc)
DVDR
(Recordable DVD)
DVDW
(Rewriteable DVD)
SMS
(Short Messaging Service)
MMS
(Multimedia Messaging Service)
IT
(Information Technology)
FAQ
(Frequently Asked Questions)
DSL
(Digital Subscriber Line)
IPO
(Initial Public Offerings)
FBI
(Federal Bureau of Investigation)
CIA
(Central Intelligence Agency)
S.W.A.T
(Special Weapons and Tactics)
GMC
(General Motors Corporation)
BMW
(Bavarian Motor Works)
HP
( Hewlett-Packard)
WWW
(World Wide Web)

Mobile Phones Secrets Codes

Mobile Phones Secrets Codes

---

ဒိေန ့ေတာ့ ေမာင္ႏွမတုိ ့အတြက္ အသုံး၀င္မယ့္ ဖုန္းနဲ ့ပါတ္သက္ေသာ CODES

ေလးေတြတင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ..အက်ိဳးရွိရွိအသုံးျပဳႏုိင္ပါေစ

Sharp Secret Codes
*01763*8371# (*01763*VER0#) — Firmware Version.
*01763*3641# (*01763*ENG1#) — Enable Engineer Mode hold pwr key to leave then disable.
*01763*3640# (*01763*ENG0#) — Disable Engineer Mode.
*01763*8781# (*01763*TST1#) — Test #1 (test early wdt looping to dump, need to remove battery from phone)
*01763*8782# (*01763*TST2#) — Test #2 (test irq dis looping to switch, resets itself)


BenQ-Siemens Secret Codes
Software version:
*#06#
to see more info, press softkey again
English menu:
*#0001#
Deutsch menu:
*#0049#

LG Secret Codes
LG all models test mode: Type 2945#*# on the main screen.
2945*#01*# Secret menu for LG
IMEI (ALL): *#06#
IMEI and SW (LG 510): *#07#
Software version (LG B1200): *8375#
Recount cheksum (LG B1200): *6861#
Factory test (B1200): #PWR 668
Simlock menu (LG B1200): 1945#*5101#
Simlock menu (LG 510W, 5200): 2945#*5101#
Simlock menu (LG 7020, 7010): 2945#*70001#

Samsung Secret Codes

Software version: *#9999#
IMEI number: *#06#
Serial number: *#0001#
Battery status- Memory capacity : *#9998*246#
Debug screen: *#9998*324# - *#8999*324#
LCD kontrast: *#9998*523#


Motorola Secret Codes

IMEI number:
*#06#
Code to lock keys. Press together *7
Note: [] (pause) means the * key held in until box appears.
Select phone line - (use this to write things below the provider name):
[] [] [] 0 0 8 [] 1 []
Add phonebook to main menu:
[] [] [] 1 0 5 [] 1 []
Add messages to main menu:
[] […]

Sony Ericsson Secret Codes

Sony Ericsson Secret Menu: -> * <- <- * <- * (-> means press joystick, arrow keys or jogdial to the right and <- means left.) You’ll see phone model, software info, IMEI, configuration info, sim lock status, REAL time clock, total call time and text labels. You can also test your phones services and hardware from this […] Nokia Secret Codes
On the main screen type
*#06# for checking the IMEI (International Mobile Equipment Identity).
*#7780# reset to factory settings.
*#67705646# This will clear the LCD display(operator logo).
*#0000# To view software version.
*#2820# Bluetooth device address.
*#746025625# Sim clock allowed status.
*#62209526# - Display the MAC address of the WLAN adapter. This is available only in the newer devices that supports WLAN […]

General Nokia 8810 Secrets Codes
IMEI number
*#06#
Software Version
*#0000#

ေန၀င္ေတာ့မည္ အုိႏွမ

ေန၀င္ေတာ့မည္ အုိႏွမ

ေန၀င္ေတာ့မည္
ေကာင္းကင္ဆီ၀ယ္
ေနျခည္အေရာင္၊တိမ္အေရာင္သည္
ညဳိေရာင္ယွက္သန္း ေနေလျပီ။

အုိဘယ္ ့ႏွမ၊ခ်စ္ႏွမငဲ့
ျမစ္မကမ္းေဘး၊ထုိင္ကာေငး၍
လြမ္းေဆြး မေနပါႏွင့္ေတာ့။

ယခုပင္လွ်င္၊ေရအုိး ငင္၍
ေရစင္အျပည့္ ခပ္ပါဘိ။

ေရခပ္ျပီးေသာ္
ခရီးလမ္းမွာ၊ေမာပန္းလာေသာ
သူငါအမ်ား၊ခရီးသြားကုိ
ၾကီးမာေမတၱာ၊ေစတနာျဖင့္
ၾကည္သာခ်ိဳေမႊး၊သင့္ေရေအးကုိ
တုိက္ေကၽြးျပဳပါ့ အုိႏွမ။


ဆရာမင္းယုေ၀ ေရးသားထားတာပါ ..
..

တိတ္တိတ္ေလး

ကဗ်ာမတတ္
စာဖြဲ ့ရန္ခက္ေတာ့

လကၤာမသိ
စာမညွိတတ္ေတာ့

ရင္မွာသုိထား
ေ၀ဒနာမ်ားကုိ

သူသိေအာင္
ေၾကျငာခ်င္လဲ

တိတ္တိတ္ခံစား
သိမ္းလုိ ့ပဲထားေတာ့မယ္။။
.

အညာျပည္သို႕

(၁)

ေနမပြင္႕သည္

တိမ္ျဖင္႕ဖံုးကြယ္၊ မိုးအျပယ္၌

(၂)

ေမာင္တို႕႒ာနီ

အညာျပည္၀ယ္၊ ေၾကးစည္သံေ၀

သာမေဏလွ်င္၊ ရြာစဥ္ၾကြလွမ္း

ႏွမ္းဆြမ္းအလွဴခံေတာ႕မည္။

(၃)

ၿမိဳင္တစ္ေလွ်ာက္တြင္

မိုးေပါက္ေရစက္၊ ဖိတ္စဥ္သက္က

ၫႊန္႕ခက္ႏုပ်ိဳ စိုေတာ႕မည္။

(၄)

ေတာင္ ပံုေတာင္မွ

ေရြ႕လ်ားစီးေကြ႕၊ ခ်ံဳႏြယ္ေ၀ွ႕ၿပီး

စုေတြ႕ဆံုေပါင္း၊ ေကာက္သည္႕ေခ်ာင္းလွ်င္

ေတာင္ေစာင္းေအာက္သို႕က်ေတာ႕မည္။

(၅)

သည္မိုးလယ္တြင္

မျပယ္ခင္ကို၊ ေန႕စဥ္သတိ

မွတ္မိတေစ၊ ေအာက္ေမ႕ေခ်သည္

အိ္မ္ေနသူအား လြမ္းဆြတ္ဖ်ား၍

မိုးသာတဆင္႕၊ မွာၾကားလင္႕တည္း

ေတြ႕ခြင္႕အေရး၊ ရွည္ျမင္႕ေသး၏

ျပည္ေရးတာ၀န္၊ ထမ္းရြက္ပြန္မို႕

သြန္မိမ်က္ရည္လည္ခဲ႕တကား။

(တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရင္း ေ၀းရပ္ေျမမွ အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား(သို႕) ခ်စ္သူ အား လြမ္းဆြတ္ဖ်ားသူမ်ားအတြက္)

အေမအိုႏွင္႕သားမ်ား

(၁)

ေသာကမီးလွ်ံ….
လြင္႕ပ်ံမိုးေျမ၊ ဆူပြက္ေ၀မွ်
အေမမခ်ိ၊ ႏြမ္းပူဖိရွင္႕
ပရိေဒ၀၊ ေတာက္ေလွာင္လွသည္
ေျခခ်ရာပင္၊ ေျမ၀ယ္ထင္ဟု
စိတ္တြင္မသိ၊ မ်က္ရည္ျပည္႕ႏွင္႕
သတိမႏိုင္၊ လြမ္းမီးအုိင္သည္
ယိုင္လဲမတတ္၊ ရပ္ရရွာတကား။

(၂)

အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္၊ တစ္ခဲနက္ပင္
ေယက္ယက္ခတ္ခတ္၊ မင္းပရိတ္သတ္တို႕
မရပ္လက္ခုတ္၊ တီးခတ္လႈပ္၏
အုတ္အုတ္ေသာေသာ၊ ခ်ီးမြမ္းေျပာရွင္႕
ေတာသူအခ်ိဳ႕၊ ျမိဳ႕သူအစံု
အပံုအယင္၊ ၾကည္႕ကျမင္လိမ္႕
ေခါင္းတြင္ေခါင္းေပါင္း၊ ေရွးမူေဟာင္းတိ
ေၾကာ႕ေတာင္းသပ္ရပ္၊ ဘီးဆံပတ္ႏွင္႕
ေရာင္ဟပ္၀တ္စံု၊ ေဆးမ်ိဳးပံသို႕
ႀကံဳခဲ႕ေလရာ၊ ဤအခါသည္
မဂၤလာေဆာင္၊ ေထာင္႕တစ္ေခ်ာင္ေလာ
လူ႕ေဘာင္ခမ္း၀ါ၊ သာသနာသို႕
ပို႕လာအလွဴ၊ ေတာင္းဆုယူေလာ႕
လူသူခဲခဲ ၊ေရြးေကာက္ပြဲတြက္
သဲမဲရံုးစု ၊ ဆႏၵျပဳေလာ
အႏုစာေပ၊ အေထြေထြလွ်င္
ရွာေဖြေဆြးေႏြး၊အစည္းေ၀းေလာ
ေဖြးေဖြးလႈပ္ရွား၊ ပဲ႕တင္မ်ားသည္
စကားရည္ၿပိဳင္၊ ဥာဏ္ခ်င္းဆိုင္၍
အႏိုင္လုယက္၊ ေမြ႕ေလ်ာ္ခ်က္ေလာ
ေတြးေတာမဆံုးႏိုင္ေပ အိုအေဆြ။

(၃)

ဤေနရာကား….
တို႕ထင္ထားရာ၊မဟုတ္ပါတည္႔
ျပည္ရြာအတြက္၊အားမာန္တက္၍
အသက္ကိုစြန္႔၊ေနာက္မတြန္႔ဘဲ
မလြန္႔မလူး၊တပ္ေတာ္ဦး၀ယ္
က်ဴးေက်ာ္ထိပါး၊ရန္သူမ်ားႏွင္႔
မီးပြားရန္ေၾကြး၊တိုင္းျပည္ေဘးကို
မေႏွးတိုက္ခိုက္၊ေသနပ္ပိုက္လ်က္
လိုက္လံရွင္းေပ်ာ္၊တပ္မေတာ္၏
တပ္ေတာ္သားမ်ား၊သတၱိအားကို
ခြဲခြာခ်ီးျမွင္႔၊ဘြဲ႔ႏွင္းဆင္႔သည္
နိမ္ျမင္႔မဟူ၊ေအာင္ပြဲသူကို
ပူေဇာ္စံုလင္၊ဘြဲ႔ဆင္ယင္ရာ
သဘင္မင္းခမ္းမင္းနား ျဖစ္သတည္း။
(၄)


ဤေထာင္ေခ်ာက္၀ယ္….
'ေအာင္ဆန္းသူရိယ'၊ထိုမွစ၍
'သီလဗလ'၊'သူရ'သို႔ိတုိင္
အခိုင္အမာ၊ထိုက္သင္႔ရာကို
ျမွင္႔ကာေ၀ဆဲ၊လူမဆဲတည္႔
လက္ကြဲေျချပတ္၊သက္ရွိလတ္ေလာ
တပ္မေတာ္သား၊လူ႔စြန္႔စားတို႔
ၾကြားၾကြား၀င္႔၀င္႔၊ယူငင္ႏွင္႔ၿပီ
ေမ်ွာ္လင္႔ငံ႔ဆိုင္း၊ခါကိုင္းကိုင္းျဖင္႔
အိုင္းအိုင္းသံ၀ါ၊တုန္ယင္ရွာေသာ
ဇရာဖိၿဖိဳ၊အေမအိုလ်ွင္
ထိုစင္ျမင္႔မွ….
"က်ဆံုးရဲေခါင္၊သတၱိေျပာင္၍
ေအာင္ဆန္းသူရိယ၊ရ၍ကိုယ္စား
ဖြားသည္႔မိခင္"၊ဖိတ္ေခၚငင္ေသာ္
မျမင္မကမ္း၊ဆုယူလွမ္းရင္း
ပင္ပန္းလွုိက္ဖို၊ငိုၿပီးငိုသည္
မိုမို႔ပါးထက္ရႊဲသကား။

(၅)
မ်က္ရည္မ်ားလွ်င္
ပါးပ်င္ထက္လိမ္႔၊တစိမ္႔စိမ္႔တည္႔
သိမ္႔သိမ္႔ထြန္းအိုင္၊တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ပင္
လိႈင္လႈိင္မ်ားျပား၊ မရပ္နားေတာ႕
ပါးရည္တြန္႕လိပ္၊ ေၾကာတြဲအိပ္ႏွင္႕
တံဆိပ္ပိုက္ကာ၊ ပူမီးျဖာရွင္႕
ႏႈတ္မွာရြရြ ၊ ျမည္တမ္းတသည္
`` ငါ႕သားကိုမွ၊ ေသမင္းကလွ်င္
တိက်ေရြးခ်ယ္၊ ရနိုင္လြယ္၍
အမယ္အိုႀကီး၊ တစ္ေယာက္တည္းကို
ထားၿပီးယူေဆာင္ေလသေလာ´´
အေမာေျဖရင္း၊ ရွိဳက္သံၫွင္းႏွင္႕
ငိုခ်င္းခ်ခဲ႕ျပန္တကား။

(၆)

ထိုအခါ၀ယ္……..
ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္၊ျပည္သားစစ္တုိ႕
ၫိဳညစ္မဆို၊ အေမအိုတို႕
ေရွ႕ကိုတိုးကာ၊ ေျပာၾကားရွာ၏
`မာတာ၏သား၊ ဇာနည္ဘြားလွ်င္
မ်ားျပားရန္ေအာင္၊ အေလာင္းေတာင္၀ယ္
ျပည္ေထာင္စုအလံ ၊ စိုက္ထူပ်ံရွင္႕
ႏွံခဲ႕အသက္၊ ေသြးပြက္ပြက္လည္း
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္၊ အလံမလဲွ
ရဲစြမ္းသတၱိ၊ ထြန္းေျပာင္ဘိကို
အမိဂုဏ္ယူ၊ သတၱိမူေလာ႕
ေသသူလည္းသား၊ သူလည္းသားပင္
သား၏ကိုယ္စား၊ ေမြးပါညား´ ဟု
အာပါးတရ၊ တရားခ်သည္
ျပည္႕၀ၾကင္နာ၊ ျမွင္းျမွင္းတကား။

(၇)

အေမအိုလွ်င္……..
ထိုသို႕သတင္း၊ ၾကားရျခင္းျဖင္႕
ရင္တြင္းမွမီး၊ ေျပေလ်ာ႕နည္းခဲ႕
ရွိဳက္ၫွင္းတိုးတိတ္၊ ငိုသံဆိတ္ခဲ႕
မထိတ္ျပာေတာ႕၊ မ်က္ႏွာေမာ႕၏
``သားးေၾကာ႕မေသ၊ ရွိပါေခ်ေသး
စစ္ေျမမွဖြား၊ လုလင္မ်ားသည္
ငါသားခ်ည္းပင္၊ ခ်စ္တံု႕တင္အံ႕´´
ရင္ခြင္မွာပိုက္၊ ဘြဲ႕မကိဋျဖင္႕
တုန္ခိုက္လမ္းေလွ်ာက္၊ ခ်စ္မာန္ေမာက္ေသာ္
ထက္ေအာက္မိုးေျမ၊ ခ်ီးမြမ္းေပတည္း
အေမအိုႏွင္႕သူ႕သားမ်ား။ ။

(တိုက္ပြဲအသီးသီးတြင္က်ဆံုးသြားရွာခဲ႕ၿပီးျဖစ္ေသာတပ္မေတာ္ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား၏ မိခင္မ်ားကိုဤ အလကၤာျဖင္႕ ပူေဇာ္ကန္ေတာ႕ ဦးခိုက္အပ္ပါသည္)

ထီလာစစ္သူ

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၆)

လက္ပံကုန္းသား


တစ္ေန့သ၌ လက္ပံကုန္းရြာမွ ေမာင္ရိုးဆိုသူ လူတစ္ေယာက္မွာ ရြာလည္လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရင္း တဟီးဟီး တဟားဟားျဖင့္ ရယ္ေမာဟားတိုက္ျပီး သေဘာက်၍ေနေလသည္။
ထိုအခိုက္ ၄င္း၏ဦးေလးျဖစ္သူနွင့္ ေတြ ့ေလရာ ဦးေလးက ေမာင္ရိုးအား ၊ ဤမွ်ေလာက္သေဘာက် ရယ္ေမာေနျခင္း အေၾကာင္းကို သိလို၍ ေမးျမန္းေသာအခါ ေမာင္ရိုုးက-
`ဇီးကုန္းရြာကလူတစ္ေယာက္ပါဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္ကို မင္းက မက်ည္းကုန္းရြာသားလားကြ ဆိုျပီး ထိုးလိုက္ၾကိတ္လိုက္တာဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္က မက်ည္းကုန္းရြာသားမွ မဟုတ္ပဲ၊ ဒီလူ ေတာ္ေတာ္ရီ(ရယ္)ရတာပဲဗ်ာ´ ဟု ေျပာဆိုကာ ဆက္လက္ဟားတိုက္ရီေမာ၍ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၅)

မသုံးတာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ ပစၰ ည္းအေဟာင္းေလး


တစ္ခါက အဝတ္အစားအေဟာင္းအႏႊမ္းမ်ားဝယ္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ အိမ္တစ္အိမ္သို.ေရာက္
လာျပီး ေရာင္းစရာရိွမရိွ ေမးျမန္းေလ၏။
ေဈးသည္။ ။အဝတ္ေဟာင္းေလးမ်ားေရာင္းဖို.မရိွဘူးလား။ ေဈးေကာင္းေပးပါ့မယ္။
အိမ္ရွင္မ။ ။ဟုတ္ကဲ. ရိွပါတယ္။ဒါေတြက ကြ်န္မေယာကၤ်ား မဆံုးခင္ကဝတ္တဲ.အဝတ္ေတြပါ။
ရွင္ အသံုးတဲ.မယ္ဆိုရင္ေရာင္းခ်င္ပါတယ္။
ေဈးသည္။ ။အဆင္ေျပပါတယ္။ဒါေလးေတြကြ်န္ေတာ္ဝယ္ပါ့မယ္။ ေအာ္...ဒါနဲ.
မသံုးတာၾကာျပီျဖစ္တဲ. ပစၥည္းအေဟာင္းေလးမ်ားေရာရိွေသးလားဗ်။
အိမ္ရွင္မ။ ။ဟုတ္ကဲ. ရိွပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ပါပဲရွင္။

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၄)

ေနာက္က်ေနျပီ။


တခိ်န္က ဆရာဝန္တေယာက္ ရိွေလသည္။ ထိုဆရာဝန္သည္ သူ ့ထံလာျပေသာ လူနာမ်ားကို ၾကည့္ရႈျပီး အျမဲတမ္းေျပာေလ့ ရိွသည္မွာ ' သိပ္ေနာက္က်ေနျပီဗ်ာ ' ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သူ ့ကိုယ္သူ ကာကြယ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူ ကုသ၍ မေအာင္ျမင္ပါက လူနာရွင္၏ စိတ္ထဲတြင္ 'ေၾသာ္ ဆရာက ေျပာသားပဲ ေနာက္က်ေနျပီလို ့ ' ဟု ေတြးကာ ေျဖသိမ့္နိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ လူနာကို ေနာက္က်ေနျပီလို ့ေျပာထားသည့္ၾကားမွ ကုသ၍ေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ လူနာရွင္တို့က 'ဆရာၾကီး ေတာ္ေပလို့ေပါ့၊ အသက္ရွင္တာ' ဟု ခီု်းက်ဴးေျပာဆိုၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤသို ့နွင့္ ထိုဆရာဝန္ၾကီးသည္ ထင္ရွားေအာင္ျမင္လာခဲ့သည္။တေန ့တြင္ ဆရာဝန္ၾကီးထံ လူနာတေယာက္ကို ထမ္းစင္ျဖင့္ တင္၍ ေခၚလာသည္။ လူနာမွာ ေလွကားေပၚမွ လိမ့္က်ျပီး ေျခက်ိဴးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုလူနာကို ၾကည့္ျပီး ဆရာဝန္ၾကီးက ထံုးစံအတိုင္း ေျပာလိုက္သည္မွာ'သိပ္ေနာက္က်ေနျပီဗ်ာ' ဟူ၍ ျဖစ္သည္။'ဆရာၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းပဲ ေခၚလာတာပါ၊
ေနာက္မက်နိုင္ပါဘူး''ဒါေပါ့ဗ်ာ၊ သူ လိမ့္မက်ခင္ကတည္းက ေခၚလာသင့္တာေပါ့' ဟူ၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ေျပာလိုက္ေလ၏။
:O

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၃)

ဟင္းေကာင္းေကာင္းစားခ်င္လို ့


လူတေယာက္သည္ သူ၏ဆရာသမားတေယာက္ကို အိမ္သို ့ညစာ ထမင္းစား ဖိတ္ၾကားထားေၾကာင္း ဇနီးသည္အား လွမ္း၍ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာလိုက္သည္။
သို ့ေသာ္ ည ၇ နာရီတြင္ သူတေယာက္တည္းသာ ျပန္လာရာ ဇနီးသည္က'ဟင္ ရွင့္ဆရာေကာ မပါဘူးလား' ဟု ေမးလိုက္သည္။
ထိုအခါ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
'ဝမ္းနည္းပါတယ္ကြာ၊ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ညာလိုက္တာပါ၊ ဒါမွလဲ တခါတေလ ဟင္းေကာင္းေကာင္း စားရမွာ မဟုတ္လား' ။

ပိုင္တယ္ေနာ္..ဟင္းေကာင္းစားခ်င္ရင္ အၾကံေကာင္းေလးေတြ

အစုန္ႏွင္႕အဆန္

(၁)

အသည္းမွာကန္႕၊တစ္ခန္းသန္႕ခဲ႕

ဖူးၫႊန္႕သစ္သစ္၊ရင္မွျဖစ္သည္

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရာ၊ရတနာတည္႕.........။

(၂)

ခ်ိဳျမသံလြင္၊ေတးက်ဴယင္သို႕

နားဆင္သရာ၊မ၀ပါႏိုင္

ၾကည္သာရႊင္ၿပံဳး၊ ပီတိဖံုးခဲ႕.........။

(၃)

စာဆိုႏြယ္ဘြား၊သမီးသားတို႕

ေျပာၾကားသံခ်ိဳ ၊ သီခ်င္းဆိုၾက

လက္ကိုေျမွာက္ကာ၊ ေျခ , ေထာက္ကာျဖင္႕

က, ရွာမေမာ၊ တီတာေျပာေသာ္.....။

(၄)

ေတာရြာရိပ္ခို၊ မိခင္အိုသို႕

ၾကည္ၫိဳေအာက္ေမ႕၊ လြမ္းရွိန္ေငြ႕ျဖင္႕

ေ၀႕ေ၀႕ရစ္လည္၊ျမင္မိသည္တည္႕

ၾကာရွည္ဆယ္ႏွစ္၊ ကြဲကြာရစ္ခဲ႕

ေမတၱာတန္ခိုး ၊ လြန္ႀကီးစိုးဘိ

လူဆိုးငါလွ်င္၊ ငါ႕ရင္ခြင္၌

သန္႕စင္သည္းခ်ာ၊ ရွိေသာခါမွ

မာတာကိုတ၊ သတိရသည္

ငါ႕အားခြင္႕လႊတ္ပါမည္ေလာ............။

(ထီလာစစ္သူ ၏ မဲေခါင္ျမစ္မွအိုရြက္၀ါ ႏွင္႕ အျခားကဗ်ာမ်ားမွ)

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၂)

ဘုိင္ဘုိင္

တညခ်မ္းမွာသားငယ္ကအိပ္ရာမ၀င္မီဆုေတာင္းေနသံကုိဖေအျဖစ္သူကတိတ္တဆိတ္
ေခ်ာင္းနားေထာင္မိတယ္။ဒီေမေမ၊ေဖေဖနဲ ့ဘုိးဘုိးကုိဘုရားသခင္ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မွဳပါ။
ဘြားဘြားကုိေတာ့ႏွုတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။ဆုေတာင္းပုံကအဆန္းသားလုိသားငယ္ရဲ့
အေဖကေတြးတယ္။အေျဖေတာ့မေပၚဘူး။ဒါေပမယ့္ေနာက္ေန့မနက္မွမွာဘြားဘြား
တစ္ေယာက္ ႏွလုံးေရာဂါနဲ့ဆုံးရွာပါေရာလား။

တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့သားငယ္ဆုေတာင္းသံကိုဖေအကၾကားရျပန္တယ္။ဒီေမေမ၊
ေဖေဖကုိဘုရားသခင္ေစာက္ေရွာက္ေတာ္မွုပါ။ဘုိးဘုိးကုိေတာ့ႏွုတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲေနာက္မနက္မွာပဲဘုိးဘုိးတစ္ေယာက္ေလသင္တုန္းျဖတ္လုိ့
ကိစၥေခ်ာ္ရွာပါေလေရာ။


တစ္လေလာက္ၾကာျပန္ေတာ့သူ့သားငယ္ဆုေတာင္းသံကုိဖေအကၾကားရျပန္ပါတယ္။
ဒီေမေမကုိဘုရားသခင္ေစာင္ ့ေရွာက္ေတာ္မွုပါ။ေဖေဖ့ကုိေတာ့ႏွုတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ဖခင္ခဗ်ာေခါင္းနပန္းၾကီးသြားတယ္။အလုပ္သြားရေပမယ့္စိတ္ကမေျဖာင့္ဘူး။အမွား
မွားအယြင္းယြင္းေတြသာလုပ္မိေနေတာ့တာပဲ။ညေနခင္းမွာအိမ္ကုိျပန္ေရာက္လာေတာ့
သူ့မိန္းမကုိသူတစ္ေနကုန္ေသာကေရာက္ေနခဲ့ရပုံကုိရင္ဖြင့္ေလတယ္။သူ့မိန္းမကခပ္ေလွာင္
ေလွာင္ေလသံနဲ့ျပန္ေျပာပါတယ္။

``ရွင္ ့ကိုရွင္ ဒုကၡေရာက္လွျပီလုိ ့ထင္ေနတာေပါ ့ေလ ဟုတ္လား။ကၽြန္မလည္းဒုကၡေတြ
ပရပြေတြ ့ရတဲ ့ေန ့ပဲ။ ဒီမနက္အိပ္ရာထလုိ ့ အိမ္ေရွ ့တခါးမၾကီးလည္းဖြင္ ့လုိက္ေရာ
အိမ္လာေနက်စာပုိ ့သမားအိမ္ေရွ ့မွာ စန္ ့စန္ ့ၾကီးလဲေသေနတာေတြ ့တယ္ ရွင္ ´´
:)

မာယာမိုး

ၿပိဳမေယာင္

ဟိုေတာင္ကမိုး--------------။

ေလအေ၀ွ႕မွာေတာ႕

ေရေငြ႕ေတြဘယ္ဆီတိမ္းပါလို႕

ဘယ္ယိမ္းကာ ဘယ္ကိုပါသလဲ

ေ၀ဒနာပူပူသေရြ႕ကိုကြယ္ ...............

သူေမ႔မွာစိုး..................။

ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း) ၏ သမုဒယ ေျခရာကဗ်ာမ်ားမွ

တပို႕တြဲလ

တပို႕တြဲလ

ေပါက္လဲရယ္တဲ႕ပြင္စီစီ
၀တ္ပန္းသူရာေရေၾကာင္႕
ဆက္ရက္ေတြ သံစံုက်ဴးတယ္
ျမဴးသည္႕ရာသီ။
ေငြေသာ္တာမွာ ၾကယ္မာဃငယ္ႏွင္႕
ထြန္းလွ်ံပ ျပည္႕ကာညီ
ျပာရီလဲ႕ ျမဴခိုး။
ယာဂုပြဲကိုတဲ႕
လွဴၿမဲအလြန္ရႊင္လို႕
ခုႏွစ္စင္ တာရာလွ်မ္းသည္ႏွင္႕
ဆူးပန္းေတြ ေ၀ေ၀ပြင္႕ၾကတယ္
ထူးတင္႕မၫိွဳး။

တပို႕တြဲလသည္အခ်မ္းပိုသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္၌ တပို႕တြဲလမွာတေပါင္းလသို႕အကူးၾကားရွစ္ရက္သည္ အလြန္ေအးျမသည္။ ၀ိနည္းေတာ္အရ ဘုရားသခင္သည္ ရဟန္းတို႕ကို မီးမလံွဳရန္တားျမစ္ပိတ္ပင္သည္ ။ တားျမစ္ရသည္႕အေၾကာင္းမွာ မီးႏွင္႕မ်က္စိမသင္႕ျခင္း၊ မီးလွံဳျခင္းေၾကာင္႕အဆင္းပ်က္ျခင္း၊ ခြန္အားဆုတ္ယုတ္ျခင္း၊ မီးလွံဳရင္း အေပါင္းအေဖာ္တို႕ႏွင္႕ေမြ႕ေလ်ာ္ေနျခင္း ယင္းတို႕ႏွင္႕ အက်ိဳးမရွိေသာစကားမ်ားကိုေျပာဆိုျခင္း ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သို႕ရာတြင္ တပို႕တြဲလကုန္ တေပါင္းလကူးၾကားရွစ္ရက္သည္ အလြန္တရာ ေအးျမေသာေၾကာင္႕ ထိုရက္မ်ားအတြင္း ရဟန္း မီးလံွဳရန္ခြင္႕ျပဳေတာ္မူရံုမွ်မကေသး မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္သည္လည္း မီးလံွဳေတာ္မူေလ႕ရွိ၏။ ဤသည္ကို အစြဲျပဳ၍ တပို႕တြဲလ၌ မီးပံုသဘင္ကိုဆင္ယင္ က်င္းပၾကသည္။ မီးပံုဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းမွာ အရပ္စကားျဖစ္သည္။ စာေပအမွတ္အသား အရမွာမူ မီးဖုန္းသဘင္ဟုေရးရသည္။ အလွဴရွင္ ဒကာဒကာမတို႕သည္ မီးဖံုးပြဲကိုက်င္းပရန္အလို႕ငွာ ေတာသုိ႕တက္၍ နံ႕သာစေသာထင္းမ်ားကို လူစုလူေ၀းႏွင္႕ခုတ္ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ထိုထင္းမ်ားကို စုပံုရွိဳ႕၍ ဘုရားေက်ာင္းကန္ ၊တန္ေဆာင္းတို႕၌ အပူဓာတ္ကိုလွဴဒါန္းပူေဇာ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မီးမယ္ဖ်ဴးေခၚ မီးလင္းဖို၌ အေမႊးနံ႕သာထင္းမ်ားကို ထည္႕၍ မီးဖုိကာပူေဇာ္ၾကသည္။ ဤပြဲသဘင္ကို ဆင္ယင္က်င္းပရာ၌ ေဆာင္ရြက္ ရၿမဲထံုးစံမွာ လူ ၁၀၀၀ စု၍ နံ႕သာထင္းခုတ္ၿပီးလွ်င္ ထင္းစည္း ၁၀၀၀၊ မီးလင္းဖို ၁၀၀၀၊ ယာဂုအိုး ၁၀၀၀၊ ထန္းစင္ ၁၀၀၀ တို႕ကိုစီမံၿပီးလွ်င္ ဘုရား၊ေက်ာင္း၊တန္ေဆာင္းမ်ား၌ မီးအပူဓာတကိုလွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကသည္။ ဤသဘင္ႏွင္ ႕စပ္လ်ဥ္း၍ ကရင္ျပည္နယ္ ေကာ႕ကရိတ္ၿမိဳ႕နယ္ က်ံဳဒိုးရွိ ဓမၼသုခေက်ာင္း၌ မီးပံုပြဲေတာ္က်င္းပပံုကိုမန္းသင္႕ေနာင္က ` ကရင္ျပည္နယ္ အလွစာအုပ္တြင္မွတ္တမ္းတင္ထားသည္မွာ လြန္စြာ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္.။

တပို႕တြဲလျပည္႕ေန႕မတိုင္မွီ လဆန္းရွစ္ရက္ေန႕ကစၿပီး မီးပူေဇာ္လိုသူတို႕သည္
စင္းလံုးေခ်ာ သက္ရင္ပင္မ်ားကို ခုတ္ယူၿပီးလွ်င္ အခြံခြာ၍ နႏြင္းျဖင္႕လိမ္းက်ံကာ
သံုးဆင္႕စည္းေႏွာင္ထားၾက၏။ေျခာက္ေသြ႕ေသာအခါ မီးပံုပြဲက်င္းပရာသို႕လျပည္႔
` ေန႔မတိုင္မွီ လာေရာက္စုပံုၾက၏။ မီးပံုတိုင္မ်ားစိုက္ထူရန္ေျမကြက္လပ္တြင္ အေတာင္
၃၀ အရွည္ရွိေသာ ဥရူတိုင္ၾကီး ငါးတိုင္စိုက္ထား၏။ ထိုတြင္ ထင္းစည္း ၊မီးပံုစည္း
မ်ားကိုမွီ၍ စိုက္ထူ၏။နံနက္ေလးနာရီတြင္ဆရာေတာ္က ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းရာ ရဟန္း
၇ွင္လူ တို႕သည္ ရွိခိုး ကန္ေတာ႕ၾက၏။ ထို႕ေနာက္ ဆရာေတာ္က မီးစတင္ရွိဳ႕ေလရာ
ရဟန္းရွင္လူတို႕လည္းနီးစပ္ရာ မီးပံုတြင္ သူ႕ထက္ငါဦးေအာင္ရွိဳ႕ၾကေလသည္။

ဤအဆိုကိုၾကည္႕ျခင္းအားျဖင္႕ ရိုးရာအလိုက္က်င္းပေသာ မီးပံုပြဲကိုကရင္ျပည္နယ္ ၌ ယေန႕တုိင္က်င္းပၿမဲ ျဖစ္သည္ဟုဆိုႏိုင္ေပသည္။ ေရွးေခတ္ကက်င္းပေသာ မီးပံုပြဲတြင္ ယာဂုအိုး ၁၀၀၀ လွဴဒါန္းေလ႕ရွိေၾကာင္း အထက္၌ျပဆိုခဲ႕သည္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႕အထူး သတိမူၾကရန္ရွိသည္။ ယင္းကို ေထာက္ရွဳလွ်င္ မီးပံုပြဲႏွင္႕ ယာဂု ဆက္စပ္ေနသည္ကိုေတြကရပါလိမ္႕မည္။ မီးပံုပြဲက်င္းပရင္းႏွင္႕ ယာဂုပြဲျဖစ္ေပၚလာသလား။ယာဂုပြဲက်င္းပရင္းႏွင္႕ မီးပံုပျဖစ္ေပၚလာသေလာ။ ဤႏွစ္လီကို မေ၀ခြဲႏိုင္ပါ။ စင္စစ္ ဤအလွဴႏွစ္မ်ိဳးသည္ တစ္ခုႏွင္႕တစ္ခု ဆက္စပ္၍ တစ္ၿပိဳင္တည္းျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ဆိုႏိုင္ရာသည္။ ယာဂုပူေဇာ္ပြဲအစဥ္အလာကို၀ိနည္း ပိဋကတ္ မဟာ ၀ဂ္ ပါဠိေတာ္၌ ျပဆိုထားသည္။ တစ္ခါရံေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္မ်ားစြာေသာသံဃာေတာ္တို႕ႏွင္႕အတူ အႏၶ၀ိႏၵရြာသို႕ ေဒသစာရီၾကြခ်ိီေတာ္မူရာဇနပုဒ္ ၌ ေနေသာ သူတုိ႕သည္ ဆန္ဆီဆားေဆးစေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳတို႕ကို လွည္းျဖင္႕တင္၍ ျမတ္စြာဘုရားၾကြခ်ီရာသို႕ လိုက္ၿပီးလွ်င္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္အာဟာရတို႕ကို ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကေလသည္။ ထိုအခါပုဏၰား တစ္ေယာက္ သည္လည္းအလားတူ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးလိုပါေသာ္လည္းမိမိအလွည္႕ မက်ႏိုင္ေသာေၾကာင္႕ အရွင္အာနႏၵာကိုခ်ဥ္းကပ္၍ ယာဂူႏွင္႕တကြ ပ်ားသကာမုန္႕တို႕ကိုျမတ္စြာဘုရားႏွင္႕တကြ သံဃာေတာ္တို႕အား ဆက္ကပ္ ခြင္႕ရပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏။ အရွင္ အာနႏၵာသည္ ဤအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားအားေလွ်ာက္ထားရာ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ပုဏၰားအလိုရွိသည္႕အတိုင္း ကပ္လွဴပူေဇာ္ေစရန္သည္းခံေတာ္မူေလသည္။ ဤသည္ကစ၍ ယာဂု အလွဴပြဲအစဥ္အလာေပၚေပါက္လာသည္း၀ိနည္းေတာ္အရ တပို႕တြဲႏွင္႕ တေပါင္းစပ္ၾကား၌ ရဟန္းတို႕ မီးလွံဳေစရန္ခြင္႕ျပဳေသာအေၾကာင္းႏွင္႕ ဆက္စပ္ၾကည္႕လွ်င္ ယင္းမီးပံုပြဲႏွင္႕ ယာဂုအလွဴပြဲမွာ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ယူဆရန္ရွိေလသည္။
ယာဂုဟူသည္ ေခတ္စကားႏွင္႕ေျပာရလွ်င္ ဆန္ျပဳတ္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ လံုးေတာဆရာေတာ္ ၏ အာေဘာ္အရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ေလနာ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံရေလေသာ္ အရွင္အာနႏၵာ အားယာဂုဆြမ္းခံေခ်ဟု မိန္႕ေတာ္မူသျဖင္႕ မာတုဂါမတစ္ဦးထံအလွဴခံရာ ထိုမာတုဂါမက ခ်င္းစိမ္း၊ ငရုတ္၊ၾကက္သြန္၊ႏွမ္း တို႕ျဖင္႕စီရင္ထားေသာ ယာဂုဆြမ္းကိုကပ္သျဖင္႕ေလနာျငိမ္းသည္ဟုဆုိေသာေၾကာင္႕ ယာဂုသည္ ငရုတ္၊ၾကက္သြန္စသည္တို႕ပါေသာဆန္ ျပဳတ္တစ္မ်ိဳးဟုယူဆႏိုင္သည္။ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ ယာဂုအလွဴပြဲအေၾကာင္းကို ကုန္းေဘာင္ဆက္မဟာရာဇ၀င္ၾကီး ၌ ဖတ္ရွဳႏိုင္သည္။ယင္းအလွဴပြဲအေၾကာင္း ၌ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေလးျပင္ေလးရပ္တရုတ္ ကုလားမ်ိုဳးျခားမွစ၍ တိုင္းသူျပည္သား အားလံုးတို႕သည္ လူတစ္ကိုယ္ ဆန္တစ္စလယ္က် စုေဆာင္၍ ယာကုက်ိဳရာ ယင္းယာဂု၌ ေကာက္ၫွင္း၊ဆန္၊ဆီ၊ ဆား၊ ႏွမ္း ၊ခ်င္းစိမ္း၊ေျမပဲ ၊အုန္းသီး၊သစ္ၾကားသီးစသည္တို႕ကိုထည္႕၍က်ိဳသည္ဟုဆိုသည္။
ယင္းယာဂုက်ိဳျခင္းကိုပင္လွ်င္ယခုေခတ္၌ ထမနဲထိုးသည္ဟုဆိုေၾကာင္း မွတ္သားရသည္။ ထမနဲ႕ (၀ါ) ထမင္းႏွဲ ဟူေသာစကားသည္(ေကာက္ၫွင္း) ထမင္းကိုႏွဲျခင္း ဟူေသာအသံုးအႏႈန္းမွျဖစ္ေပၚလာသည္။ ေရွးအေရးအသားအခ်ိဳ႕ တြင္ ထမင္းႏွဲ ဟူ၍ ပင္ေရးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ႏွမ္းကိုကဲ၍ ထည္႕ျခင္းေၾကာင္႕ ႏွမ္းမနဲ ဟူ၍ လည္းေခၚၾကသည္။ ယင္း ထမင္းနဲ႕ထိုးျခင္းႏွင္႕စပ္လ်ဥ္း၍ လိုေသာပစၥည္းအခ်ိန္အဆကိုေတးထပ္စပ္ဆိုရာ ေအာက္ပါအတိုင္း
စားေတာ္ရ ဆန္ေပါက္၀ါ
ေလးျပည္သာထည္႔ၿမဲ။
ခ်ိန္ပိႆာ လွ်ံၾကည္ရႊဲေအာင္လို႕
ႏွမ္းဆီလဲထည္႕ျပန္။
ေျမပဲဆန္ အ႒သုညငယ္ႏွင္႕
ဒြတၱႎသ တိလဗီဇံ။
အုန္းသီးစိတ္ က်ပ္၀ီသံငယ္
ေလာ န တံ ခ်ိန္သတ္ႏွင္႕
ခ်င္းႏုဖတ္ သိဂႌမွ်င္ေရႊ
သံုးက်ပ္မေသြ။

ဟူ၍သိရသည္။အဓိပၸါယ္မွာ ေကာက္ ၫွင္းဆန္ေလးျပည္၊ ႏွမ္းဆီတစ္ပိႆာ၊ေျမပဲဆန္ ၈၀ိ သား ၊ႏွမ္း ၃၂ိသား၊အုန္းသီးစိတ္ ၂၀ိ သား၊ ဆား ၇ိ သား၊ ခ်င္းစိမ္း ၃ိ သား တို႕ကို ဒယ္အိုးတြင္ႏွံ႕ေအာင္ေမႊ၍ ယာဂုႏွင္႕ ထမႏွဲ အတူတူပဲဟု ဆုိုရိုးရွိ၏။

(ေမာင္ထင္ ၏ ျမန္မာဆယ္႔ႏွစ္လအေၾကာင္း စာအုပ္မွ တပို႕တြဲလအေၾကာင္းေကာက္ႏုတ္ခ်က္)

တပို႕တြဲလဘြဲ႕

ရာသီခ်ိန္ခါေရာက္လို႕

လဲေပါက္ကယ္ပြင္႕ညီ

ေရႊဖီနံ႔သာႏွင္႕

ေျခာက္ေရာင္၀ါေစတီရင္းမွာလ

ဆယ္စင္းလက္စံုဖူး

ဦးေျမွာက္လို႕ခ်ီ။

ေငြႏွင္းရယ္စီ

သံုးလီသမယ

ယူဇနာျမင္႕ျမတ္ကယ္ သခၤ်ာႏွင္႕

ယုဂန္ညာေတာင္ေတာ္စြန္းမွာ

ထြန္းလိမ္႕မာဃ။

ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေသာဟာသ(၁)

မိ္န္းမသားေတြရဲ ့စာနာမွဳအေၾကာင္းပါ

တေန ့ ကားႏွစ္စီးေခါင္းခ်င္းဆုိင္တုိက္မိၾကတယ္။ ႏွစ္စီးလုံးလုံး၀သုံးမရေအာင္ပ်က္စီး
သြားေပးမဲ ့ေေမာင္းသူႏွစ္ဦးစလုံး ဘာမွမထိခုိက္ဘူးတဲ့။တဖက္ကားမွာအရမ္းေျဖာင့္တဲ့
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ေမာင္းလာျပီးအျခားတစ္ဖက္ကားမွေတာ ့ အလြန္ေခ်ာေမာတဲ့
မိ္န္းခေလး တစ္ေယာက္ေမာင္းလာတာဆုိပဲ။

အဲဒီမွာ မိန္းခေလးက "အဲေတာ့....ကားႏွစ္စီးလုံးသုံးမရေအာင္ပ်က္စီးသြားတာေတာင္
ကားေမာင္းသူနွစ္ေယာက္လုံးဘာမွမျဖစ္ဘူးအံ့ေရာရွင္"လုိ ့့ေျပာသတဲ့။အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေယာက်ၤားေလးကမိန္းခေလးကုိၾကည့္ျပီး စိတ္၀င္စားတာနဲ ့"ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ၊ဒီထက္
ထူးဆန္းတာကေမာင္းသူႏွစ္ေယာက္ကအမ်ဳိးသားနဲ ့အမ်ဴိးသမီးျဖစ္ေနတာပါပဲ "
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ကုိ ကံၾကမၼာ ဖန္တီးႏုိင္သူကဆုံေတြ ့ႏုိင္ေအာင္စီစဥ္လုိက္တာန ့ဲဲ
တူပါရဲ့ဗ်ာ"လုိ ့ခပ္သြက္သြက္ေလးျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

မိန္းခေလးကျျပဳံးရင္းကားထဲမွ အရက္ပုလင္းတစ္လံုးကုိဆြဲထုတ္ျပီး"ၾကည္ ့စမ္းပါအုံး
ကားတစ္စီးလုံး ပ်က္သြားတာေတာင္ အရက္ပုလင္းကမကြဲဘူး ဒါဘုရားသခင္က ကၽြန္
မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ ဆုံေတြ ့မွဳအထိမ္းအမွတ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္စီစဥ္ေပးလုိုက္တာပဲလုိ့အားရ
၀မ္းသာေျပာျပီး ေရာ ့ဆုိျပိး ေယာက်ၤားေလးကုိ ကမ္းေပးလုိက္သတဲ့ ။
ေယာက်ၤားေလးကလည္းအဖုံးကုိဖြင့့္ျပီးအခုလုိမိန္းမေခ်ာေလးနဲ ့ဆုံေတြ ့ေစသူ
ဘုရားသခင္ကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခ်ီးယား ဆုိျပီး ေျမွာက္ျပီးပုလင္းတစ္၀က္ေလာက္
ေမာ့လုိက္သတဲ့ျျပီးမွမိန္းခေလးကုိျပန္ကမ္းေပးေတာမိန္းခေလးကေဆာရီးပါရွင္ မၾကာခင္ယာဥ္ထိန္းရဲေတြလာေတာ့မွာ ရွင္ဘဲဆက္ရွင္းလုိက္ပါ။ အရက္ေမာင္းျပီး
ကားေမာင္းတဲ ့အမွဳနဲ ့ေပါ ့လုိ ့ ျပန္ေျပာလုိက္သတဲ ့ ။

မင္းကုိခ်စ္ေနဆဲပါ

ခ်စ္ေနဆဲ
ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ကုိ စတင္ဖုိ ့
ေရြးခ်ယ္ခြင္ ့ရွိတယ္၊
အခ်စ္ကုိ အဆုံးသတ္ဖုိ ့
စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ခြင္ ့မရွိပါဘူး။
ေနေရာင္ေတြ
မုိးစက္ပြင္ ့ေတြ
ျဖဴႏွင္းေတြ
ေရြ ့လ်ားေနတဲ ့ တိမ္တုိက္ေတြ
အားလုံးဟာ ခုေတာ့ ၀ုိးတ၀ါး
ဒီလုိနဲ ့ပဲ .ရပ္တန္ ့မသြားတဲ ့
အခ်ိန္ေတြ ...အခ်ိန္ေတြ
မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး.
ေသခ်ာတာက
ငါ ့မင္းကုိခ်စ္ေနဆဲပါ ...ေကာင္မေလး။။

တိတ္တခုိး

အိမ္ေဘးနားက ေကာင္မေလး
ဘယ္သူေမးေမး `မခ်စ္တတ္ေသးဘူး´တဲ ့။။
ဒါေပမယ့္ေလ.
ငါေ၀ဒနာကုိ အေျဖရွာမယ္ ့
မင္းက အၾကင္နာကို ရင္မွာ
အပ္နွင္းမယ္ဆုိရင္ ဖြင္ ့မေျပာဘူးတဲ့ ။။
မင္းရင္ထဲက စကား
ငါ ့အာရုံခံ ႏွလုံးသားက
ၾကဳုိၾကားပါရေစ ။။

=============================

ျပန္ဆုံရင္

ႏွစ္လရွည္ၾကာမွ
ျပန္ေတြ ့ခဲ ့ပါမွု
တိတ္ဆိတ္ဆြံ့အ
မ်က္ရည္စေတြနဲ ့
သခင့္ကို ....
ကို ဘယ္လုိႏွုတ္ခြန္းဆက္သရပါ ့ကြယ္

မင္းအတြက္သာ

အခ်စ္ဆုိတာ
အရာရာတုိင္း သူဆႏၵ
လုိတရ ေစခ်င္တဲ ့
ေစတနာ...


သူေပ်ာ္ေနရင္
ၾကည္ႏူး၀မ္းသာစိတ္
သူေက်နပ္ဖုိ ့ဆုိရင္
အရာရာတုိင္းကုိ
စြန္ ့လြတ္ရဲ ့တဲ ့သတၱိ


သူစိတ္ဓာတ္က်ေနရင္
ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ္ ့ ခြန္အား
ဒီလုိဆုိရင္
သူငယ္ခ်င္းရယ္
ကိုယ့္ အခ်စ္ဟာ
မင္းအတြက္သာ ထာ၀ရပါ.

အက္ဆစ္တစ္ခြက္ ဇာတ္သိမ္းလုိက္ျပီေနာ္

ဇာတ္သိမ္းပိုင္းပါ .
အိပ္မက္ မက္ေနတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ အိပ္ေဆးေၾကာင့္ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ေမေနႏိုင္ဘူးလား။ သို႕ေသာ္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ား၏ အရိပအေငြ႔ထဲတြင္ ဤအျဖစအပ်က္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သြားေၾကာင္း ရိပ္မိ ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ေလတြင္ လြင့္ေမ်ာသြားသလို ထင္မိသည္။ အဓိပၸါယ္မရွိတာ၊ သူမတစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေမြးညင္း ထလ်က္ ထိတ္လန္႕ျခင္းၾကီးစြာ ယူက်ံဳးမရ ခံစားရသည္။ မယံုဘူး၊ သို႕ေသာ္ အမွန္တရားသည္ သူမကိုယ္ေပၚမွာ အုတ္နံရံျဖဴျဖဴေပၚမွာ၊ ေစ့လာေသာ တံခါးခ်ပ္ေပၚမွာ၊ တစ္စက္ခ်င္းက်ေနေသာ ေသြးပုလင္းထဲမွာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားေသာ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာ..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ တြက္လိုက္ေသာ ပုစၦာသည္လည္း ျပင္၍မရေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ မွားယြင္းေနပါပေကာလား။ ဟင့္အင္း၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
လက္ဖ်ံႏွစ္ဘက္မွ နာက်င္မႈ၊ ခါးေအာက္ပိုင္းမွ နာက်င္မႈ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နာက်င္မႈတို႔ကို ေက်ာ္လြန္လ်က္ စူးစူးနစ္နစ္ နာက်င္လာသည္မွာ ႏွလံုးဆီမွ ျဖစ္သည္။ သူမ အသက္ရွဴ ရပ္သြားမတတ္ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြား၏။ ရုတ္တရက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာလုပ္မိမွန္းမသိခင္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုလ်က္ အိိပ္ရာမွ ရုန္းကန္ထလိုက္မိေတာ့သည္။ "မိုး" အားမာန္ပါေသာ သူ႕အသံႏွအတူ သူမကို ညင္သာစြာ (သို႕မဟုတ္) ခိုင္ျမဲစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ဖိတြန္းလ်က္ အိပ္ရာေပၚမွာပင္ ျငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနေစသည္။ သူမ ၀မ္းပန္းတနည္း ငိုသည္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရပ္ၾကည့္ေန၏။ "ဒါ .. ဒါ ညာေျပာတာမဟုတ္လားဟင္" သူ႕မ်က္လံုးမွ အေျဖမွန္ ျမင္ေနလ်က္က ေမးမိျပန္သည္။ သူသည္ ေခါင္းကို ညင္သာစြာ ခါယမ္း၍ (သူမ၀မ္းဗိုက္ဆီသို႕) ေငးေမာေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးမွာ ေစာေစာက ျမင္ခဲ့ရေသာ အာဃာတမ်ား၊ ခက္ထန္မႈမ်ား လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ သိမ္ေမြ႔ေသာ ေၾကကြဲမႈ သက္သက္ကိုသာ ျမင္ရသည္။ "ကၽြန္မ မ်က္ရည္ကို ျမင္ခ်င္ရံုသက္သက္နဲ႕ လိမ္ေျပာတာလို႕ ေျပာလိုက္စမ္းပါ ေမာင္ရယ္" 'ေမာင္' ဟု သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ ခ်ိဳျမစြာအားကိုးစြာ ေခၚလိုက္မိမွန္း သူမ သတိမထားလိုက္မိေပ။ သူမကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ရွိခဲ့ဖူးေသာ အင္အားမ်ား ရုတ္တ၇က္ ဆံုးရံႈးေဖ်ာ့ႏြမ္းကာ ေမာဟိုက္ပူေလာင္ေန၏။ သူသည္ သူမမ်က္ႏွာဆီသို႕ ငံု႔ကိုင္း၍ သူမနဖူးကို အညင္သာဆံုး နမ္းေလသည္။ နဖူးေပၚမွ စိုစြတ္သြားေသာ မ်က္ရည္စက္၏ အေတြ႔ကို မယံုၾကည္ႏို္င္စြာ သူမ ခံစားသိရွိလိုက္၏။ သူမ ဘယ္လို အသက္ရွင္ ရပ္တည္ရပါ့မလဲ။ သူမ ဘယ္လို ေသဆံုးသြားပါ့မလဲ။ ဘုရားသခင္သည္ သူမထင္ထားသည္ထက္ ေစာစီးစြာပင္ သူမကို အျပစ္ဒဏ္ခတ္လိုက္ျပီ။

=================================================

ဆရာမ ဂ်ဴးေရးထားတာပါ ..ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ႏွမေတြ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဖတ္ရွူႏုိင္ေစရန္
ျပန္လည္ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ..ေမာင္ႏွမအားလုံး ၾကည္ႏူးၾကပါေစ ..
ဂ်ဴး ၁၉၈၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ၊

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၁၄)

မထင္မွတ္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူမ တုန္လႈပ္သြား၏။ သူက သူမကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ျပီးမွ မ်က္စိလႊဲလ်က္ 'ၾကည့္စရာေတာ့ မရွိဘူး'ဟု သူ႕ဘာသာသူ ေရရြတ္ေနသလို သတိလက္လြတ္ ေျပာ၏။ ဟင့္အင္း .. မေျပာပါနဲ႕။ "မင္း သိလားဟင္၊ နာက်င္မႈကို သူ.. သိတယ္" "အို.." နာက်င္မႈ၊ က်ဥ္ခနဲ စူးရွတဲ့ ေအာင့္သြားေသာ ရင္ညြန္႕ဆီက ေ၀ဒနာသည္ တစ္သက္လံုး မေျပေပ်ာက္ႏိုင္ေတာ့သလိုပင္ ျဖစ္၏။ သူမ ေမ့ထားခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို သူအစေဖာ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ ငိုခ်င္ျပင္းျပစြာ မ်က္စအစံုကို မွိတ္ပစ္လိုက္မိ၏။ "သားရယ္" သူမသည္ ေထာင့္စံုေအာင္ ၾကည့္တတ္ ျမင္တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ 'လံုး၀ အဓိပၸါယ္မရွိတာ' သူသည္ အမွတ္တမဲ့ ပြင့္အန္ထြက္လာေသာ ယူက်ံဳးမရစိတ္ျဖင့္ ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္ေလသည္။ "ဒီအတြက္ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ျပတ္စဲလိုက္ၾကမလား" စကားသံသည္ သိပ္အားစိုက္ဖို႕မလိုဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ထြက္သြားသည္။ သူႏွင့္ ကြာရွင္းျပီးလွ်င္ သူမ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳရဦးမည္။ အနည္းဆံုး သားကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ေမြးဖြားရဦးမည္။ "ျပတ္စဲဖို႕မလိုပါဘူး၊ မင္းကို ငါလိုခ်င္လို႕ ယူထားတာ၊ မင္းဟာေသတဲ့အထိ ငါ့မိန္းမပဲ ျဖစ္ေနရမယ္ နားလည္ရဲ႔လား" သူ႕အသံမွာ ၾကမ္းရွေန၏။ သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ အခ်စ္ဟူေသာ အင္အားတစ္ရပ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူက သူမထံမွ သားသမီးမ်ားစြာ ရေအာင္ယူဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ရွိသည္။ ရွင္ ကၽြန္မဆီက ဘာကေလးမွ မရေစရဘူး။ သူမ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာပါ။ ဤလွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေပါက္ၾကားေစရ။ "သားရဲ႔ ကိုယ္၀န္ကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ မေပးႏို္င္ခဲ့တဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းပါတယ္ ေမာင္" ယံုၾကည္မႈတစ္ခအတြက္ ေမာင္ ဟု ေခၚလိုက္၇ေသာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမ်ား ခါးသက္လ်က္ရွိ၏။ ႏွလံုးနာသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဤနာမည္သည္ သူမအတြက္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္အတိ ျဖစ္၏။
"ဒါထက္ ၀မ္းနည္းစရာတစ္ခု က်န္ေသးတယ္" သူမမ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူမကို စူးစူးရွရွ ၾကည့္ေနေသာ၊ ေအးစက္၍ အေငြ႔ပ်ံေနေသာ မ်က္လံုးတို႕ကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္။ "မင္းရဲ႔ သားအိမ္ ထုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္ တဲ့" "ဘာ" ခက္ထန္တုန္လႈပ္ေသာ သူမအသံတြင္ ခါးသီးမႈအျပည့္အ၀ ပါ၀င္သြား၏။ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ သူသည္ သူမထံသို႕ ကိုင္းညြတ္လ်က္ ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနေသာ သူမကို တိုးတိတ္စြာ စကားေျပာေလသည္။ တ၀ုန္း၀ုန္း ဆူညံေနေသာ ေလတိုးသံႏွင့္ နားအစံုမွာ အာရံုျပန္႕က်ဲလ်က္ရွိသည္။ "သားအိမ္.. ခ်ဳပ္လို႕မရေအာင္ .. ေသြးလြန္ .. ထိခိုက္မႈ.. ေသြးလြန္ .. ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက .. အသက္ကို ရေအာင္ လုလိုက္ရတဲ့အတြက္ .." "ဘုရား.. ဘုရား" "စိတ္မဆင္းရဲပါနဲ႕၊ ကေလးမရႏိုင္ေတာ့တာကလြဲရင္ အားလံုး ပံုမွန္" "မဟုတ္ဘူး" အသံကုန္ဟစ္၍ ေအာ္ပစ္လိုက္ေသာ္လည္း သူမ မမွတ္မိေသာ အက္ကြဲကြဲ သူမအသံသည္ အေ၀းၾကီးမွ လာသလို သဲ့သဲ့ေလးသာ ျဖစ္သည္။ သူမ မယံုပါ။
*******************************************************************

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၁၃)

"ကဲ ကိုယ္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္၊ လိုတာရွိရင္ အျပင္ခန္းက ဆရာမေလးဆီေျပာ၊ ဟုတ္လား။ ယူ႕မိန္းမ မေသႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကြယ္၊ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရစ္၊ ဟုတ္လား" သူသည္ ဆရာ၀န္မၾကီးကို လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ပါ။ သူစိတ္၀င္စားေနသည္မွာ သူမမ်က္ႏွာျဖစ္၏။ သူမသည္ ရုတ္ျခည္းရစ္၀ဲ လွ်ံတက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို ရွက္ရြံ႔စိတ္ျဖင့္ မ်က္ေတာင္ခတ္သိမ္း ဖယ္ပစ္လိုက္၏။ သူ အကဲခတ္ေနေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ သူမ တိတ္ဆိတ္စြာ အေနရခက္လ်က္ သူမကိုယ္ေပၚမွ သကၠလပ္ေစာင္ကို မွတ္မိဖို႕ ၾကိဳးစားေနသလို စူးစိုက္ထားလိုက္သည္။ ၾကည့္ပါဦး၊ အစိမ္းေရာင္ေစာင္ၾကီး၊ က်က္သေရမရွိလုိက္တာ။ သို႕ေသာ္ သူမ အလြန္အမင္း စိတ္ထိခိုက္ေနေၾကာင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာ၍ မရပါ။ ေသြးသြင္းထားေသာ လက္ဖ်ံတြင္ ယင္ေကာင္ကေလး လာနားသည္ကို သူမ၏ ညာဘက္လက္ျဖင့္ ဖယ္ပစ္ရန္ အားယူလိုက္သည္။ ဘုရားေရ .. သူမ၏ ညာဘက္လက္တြင္လည္း ပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ပါလား။ အေရာင္မဲ့ေသာ အရည္မ်ားသည္ ပိုက္တစ္ေလွ်ာက္ ေႏွးေကြးစြာ က်လ်က္ရွိ၏။ "ကိုယ္၀န္ပ်က္က်သြားတယ္" ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံသည္ တစ္ခါမွ် မရင္းႏွီးဖူးေသာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၏ အသံျဖစ္ေန၏။ သူ႕အသံထဲတြင္ နာက်င္မႈႏွင့္အတူ မယံုၾကည္ႏိုင္မႈပါ တြဲဖက္ေနေၾကာင္း ခံစားလိုက္ရသည္။ "ဟုတ္လား" သူမသည့္ထက္ ၀မ္းနည္းဖို႕ ေကာင္းသည္ဟု သူထင္ေပလိမ့္မည္။ စူးစိုက္ေသာ သူ႕မ်က္လံုးမ်ား လက္ခနဲ အေရာင္စြတ္စိုသြားျပီး တစ္ဖန္ျပန္မွိန္ေဖ်ာ့သြားေလသည္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တင္းေစ့ထားပံုမွာ ဘယ္ေတာ့မွ် အာဃာတ မေျပႏိုင္မည့္ အေနအထားမ်ိဳးဟု ထင္ရသည္။ "သားေလးလား" တိုးတိတ္အားေပ်ာ့ေသာ သူမေမးခြန္းေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာသည္ အမွတ္မထင္ နာနာက်င္က်င္ အရိုက္ခံလိုက္ရသလို တုန္ခါသြားသည္။ သူမကို မယံုၾကည္ႏိုင္သလို နားမလည္ႏိုင္သလို သတိလက္လြတ္ စူးစမ္းၾကည့္ေနျပီးမွ 'သား..' ဟု အံၾကိတ္ပစ္လိုက္ရင္း ေျဖေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲလား။ သူ အင္မတန္ လိုခ်င္သည့္ သားကေလးေပါ့၊ ေနာက္ျပီး သူ႕ရုပ္ရည္ႏွင့္လည္း တူေနလိမ့္မည္ဟု သူမေလာင္းရဲသည္။ ဆံပင္ကလည္း သူ႕လို လိႈင္းတြန္႕ဖြာေနလိမ့္မည္။ သူ႕ကိုယ္ပြားကေလး။ "သားေလးကို ၾကည့္ခ်င္ေသးလား"
************************************************************************

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၁၂)

တစ္ေနရာရာမွ တစ္ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေပၚေနေသာ အသံသဲ့သဲ့ကေလး တစ္ခုကို သူမၾကားေနရသည္။ ဘယ္နားကပါလိမ့္။ တံစက္ျမိတ္အစြန္းမွ ႏွင္းစက္တစ္ေပါက္ခ်င္းက်သည့္ အသံမ်ိဳး (သို႕မဟုတ္) ေသာက္ေရAိုးစင္ ေရခံခြက္ထဲသို႕ စိမ့္၍က်လာေသာ ေရစက္ေရေပါက္၏ အသံမ်ိဳး (သို႕မဟုတ္) ဘုရားေရ ခုတင္ၾကမ္းခင္းမွ စိမ့္၍ သမံတလင္းေပၚသို႕ တစ္စက္ခ်င္းက်ေနေသာ ေသြးစက္က်သံမ်ားလား .. မူးေ၀မႈန္၀ါးေနေသာ မ်က္လံုးအစံုသည္ မ်က္ႏွာၾကက္ပန္ကာကို အလ်င္ဆံုး ျမင္ရ၏။ ပန္ကာသည္ ျဖည္းညင္းတိုးတိတ္စြာ လည္ပတ္ေနသည္။ ဒါ ငါ့အခန္းမ်ားလား၊ သူမတို႕အခန္းတြင္ မ်က္ႏွာၾကက္ပန္ကာ မရွိပါ။ မ်က္လံုး၏ အျမင္ ဧရိယာအတြင္း ျဖဴေဖြးဆြတ္ေသာ အုတ္နံရံ ျဖဴျဖဴကိုသာ ျမင္ရသည္။ အုိ .. သူမ ေဆးရံုေရာက္ေနသလား။ ေလာကတစ္ခုလံုး သူမတစ္ဦးတည္း ရွိသကဲ့သို႕ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူမ၏ ၀မ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းဆီမွ အဆမတန္ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာကို စူးစူးရဲရဲ ခႊန္ျမစြာ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ စုတ္သပ္ညည္းညဴေတာ့မလို ျဖစ္သြားျပီးမွ သူမ အံကို ၾကိတ္ထားလိုက္သည္။ ျဖန္႕ထားေသာ လက္ဖ၀ါးမ်ားကို တင္းတင္းဆုပ္ပစ္လိုက္ေသာအခါ ဘယ္ဘက္လက္ လက္ဖ်ံအေပၚပိုင္းဆီမွ ဆစ္ခနဲ နာက်င္သြား၏။ ေခါင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္မွပင္ သူမလက္တြင္ ပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ အပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခု သြင္းထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ တိုင္မွာခ်ိတ္ထားေသာ ေသြးပုလင္း၊ တစက္ခ်င္းေႏွးေကြးစြာ က်ဆင္းေနေသာ ေသြးရည္မ်ား ..။ တစ္ေနရာမွ တံခါးတစ္ခ်ပ္ ပြင့္သြားသည္။ "ေဟာ .. ယူ႕မိန္းမေလး ႏိုးေနျပီ" ဤအသံမွာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၏ အသံမဟုတ္ပါ။ အသံလာရာသို႕ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူမ၏ ဆရာ၀န္ႏွင့္အတူ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမအျမင္ေတြ႔ခ်င္ဆံုးေသာ လင္ေယာက်္ားအား ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ သြက္လက္ေသာ ဆရာ၀န္၏ ေနာက္ဘက္မွ သူသည္ ေမ့ေလ်ာ့စြာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသကဲ့သို႕ တြန္႕တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ ေလွ်ာက္လာေန၏။ သူ႕မ်က္ႏွာသည္ တစ္စံုတစ္ခုကို နင့္နင့္သီးသီး ဆံုးရံႈးျပီးခါစ လူတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာျဖစ္သည္။ အျမဲတမ္း သပ္ရပ္ေသာ သူ႕ဆံပင္သည္ မေသမသပ္ ပြေယာင္းလ်က္ရွိသည္။ ပါးလွစ္၍ စု၀န္းေသာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းတို႕သည္ ေလစိမ္းတိုက္ခံထားရသလို ေျခာက္ေသြ႔၍ အေရခြံကြာေတာ့မလို ျဖစ္ေနသည္။ သူသည္ သူမ၏ ညာဘက္ေဘးတြင္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ငံု႕ၾကည့္သည္။
"မိုးမိုး ေနေကာင္းလားေဟ့" "ဟုတ္ကဲ့" သူမအသံတြင္ အားနည္းမႈ၊ မခ်ိတင္ကဲ ၀မ္းနည္းမႈမ်ား စိုးစဥ္းမွ် မပါေစရ။ "ကံေကာင္းလို႕ မိုးမိုးေရ၊ ကိုယ္ေဆးခန္းကို သယ္လာေတာ့ မိုးမိုးရဲ႔ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ဟာ သုည ျဖစ္ခါနီးေနျပီ" သူမသည္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ သုညျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျဖစ္ျဖစ္ ဂရုစိုက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

****************************************************************************

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၁၁)

ေလွကားမွ တဒိုင္းဒိုင္း ေျပးတက္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားရသည္ဟု အာရံုက ထင္လိုက္စဥ္မွာပင္ အခန္း၀သို႕ သူ ျမန္ဆန္စြာ ေရာက္လာေလသည္။ "မိုး .. မိုး" မတ္မတ္ရပ္ေနေသာသူမႏွင့္ ခပ္ေ၀းေ၀း နံရံအနီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပန္႕က်ဲေနေသာ ပုလင္းကြဲမ်ား၊ ေဆးလံုးမ်ား၊ ေဆးျပားမ်ားကို အတန္ၾကာေအာင္ သူ အထိတ္တလန္႕ ၾကည့္ေနသည္။ ထိုခဏ၌ အံ့ၾသစရာပင္ သူမ၌ သူ႕ကို ေၾကာက္စိတ္ လံုး၀ မရွိေခ်။ သူမ၏ မုန္းတီးစက္ဆုပ္မႈမ်ားသည္ အေငြ႔ထေတာ့မတတ္ တရွိန္ရွိန္ ပူေလာင္လ်က္ရွိသည္။ သူမ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပန္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူသည္ လႊတ္ခနဲ တစ္ခုခု ညည္းညဴေရရြတ္လိုက္သလား မေသခ်ာေပ။ သူမအနားသို႕ တိုးကပ္လာျပီး သူမမ်က္ႏွာကို အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေနသည့္ပမာ အေရာင္ေတာက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ ရိုက္လိုက္ေတာ့မလားဟု စိုးရိမ္စိတ္ အနည္းငယ္ ၀င္မိေပမယ့္ သူက လက္ျဖင့္ခ်ိန္ရြယ္ျခင္းပင္ မျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားမွ နားမလည္ျခင္းအရိပ္သည္ တျဖည္းျဖည္း ေဒါသအျဖစ္ ကူးေျပာင္းသြား၏။ ထို႕ေနာက္ ခဏျခင္းပင္ ဘာခံစားမႈမွ မရွိေသာ ေအးစက္စက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုအျဖစ္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။ ### ရီေ၀မူးေနာက္ေနေသာ အာရံုျဖင့္ မ်က္လံုးစတင္ဖြင့္လွ်င္ဖြင့္ခ်င္း သူမ ဘာမွ မျမင္ရပါ။ သူမကိုယ္သူမ ရွာေဖြေတြ႔ရွိဖို႕ကိုပင္ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ သို႕မဟုတ္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး ေလးပင္ မူးယစ္လ်က္ ရွိ၏။ အိပ္ေဆးမိထာသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳးမ်ားလား။ သူမအိပ္ေဆး အလြန္အကၽႊံေသာက္မိေလသလား၊ သူမသည္ အိပ္ေဆးျပား တစ္ျပား ႏွစ္ျပားမွ ပို၍ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မေသာက္ဖူးပါ။ (ေသခ်ာရဲ႔လား..) ေသခ်ာပါသည္။ သူမ အိပ္ေဆး မေသာက္ခဲ့ပါ။ ဒါျဖင့္ .. သူမ၏ ကိုယ္တြင္းတစ္ေနရာမွာ မူလထက္ ထူးထူးျခားျခား လိႈက္ဟာလ်က္ရွိသည္။ တစ္စံုတစ္ခု ရုတ္တရက္ၾကီး လစ္ဟာသြားသလို ခံစားရသည္။ သူမ ဘာျဖစ္ခဲ့သနည္း။ ပ်ံ႔လြင့္ယိမ္းယိုင္ေနေသာ အာရံုမ်ားကို ခက္ခက္ခဲခဲ စုစည္းေနစဥ္ သူမ ရင္တလွပ္လွပ္ တုန္လ်က္ရွိ၏။ အျမင့္တစ္ေနရာမွ သူမလြင့္က်ခဲ့ေလသလား။ ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုဆီမွ သို႕မဟုတ္ ၀ရန္တာစြန္းမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သူမတို႕ တိုက္အိမ္မွာ ၀ရန္တာမရွိပါ။ သူမ ဘာျဖစ္ခဲ့သနည္း..။
****************************************************************************

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၁၀)

သူမသည္ ေယာင္ယမ္း၍ မ်က္စိအစံု မွိတ္ပစ္လိုက္သည္။ မေတြးရဘူး၊ မေတြးနဲ႕..။ သူမ အတန္တန္ျငင္းပါလ်က္ သားဖြားမီးယပ္ အထူးကုဆရာ၀န္မထံ သူ ဇြတ္ေခၚ၍ ကိုယ္၀န္ကို အပ္ႏွံသည္။ ဆရာ၀န္ခ်ိန္းသည့္ရက္တိုင္း မပ်က္မကြက္ သူလိုက္ပို႕ေပးေနက် ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္က ရက္ခ်ိန္းေစ့သည္ကိုပင္ သူမေမ့ေလ်ာ့ေနမည္စိုး၍ သူ လာသတိေပးခဲ့၏။ (ကေလးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ျခြင္းခ်က္အျဖစ္ သူ သတ္မွတ္ေလသလား မေျပာတတ္ပါ။ )"ဒီေန႕ညေန ဆရာ၀န္ဆီ သြားရမယ္၊ ေမ့မေနနဲ႔" ထိုေန႕နံနက္ အိမ္မွ မထြက္မီ အခန္း၀မွာ လာရပ္၍ ခပ္တည္တည္ေျပာခဲ့စဥ္က သူမ ထိတ္ခနဲ ရင္ခုန္သြားေသးသည္။ သူမကိုယ္သူမ မေက်နပ္ဘဲ အျပစ္တင္မဆံုးေတာ့ေခ်။ ငါ ဘာလို႕ ရင္ခုန္တာလဲ၊ ငါဘာလို႕ တုန္လႈပ္တာလဲ၊ အထပ္ထပ္ ညည္းညဴမိသည္။ ထိုေန႕က အခါတိုင္းကဲ့သို႕ ညသန္းေခါင္အထိ မေနဘဲ ညေနေဆးခန္းအမီ သူျပန္လာခဲ့၏။ "သြား .. အ၀တ္လဲ၊ ေဆးခန္းသြားမယ္" သူမ ျငင္းဆိုရန္ ေတြးလိုက္ေသာ္လည္း ျပႆနာရႈပ္ေထြးကုန္မွာ စိုးရိမ္သည္။ မသြားလွ်င္ သူေအာ္ဟစ္ေငါက္ငမ္းမည္။ သို႕မဟုတ္ ရိုက္ႏွက္မည္။ သို႕မဟုတ္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆြဲေခၚမည္။ သူ႕အေနႏွင့္ေတာ့ ဆရာ၀န္ဆီ သူမကိုရေအာင္ ေခၚသြားမွာပဲ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို ေတြးမိ၍ သူမ အလြယ္တကူ လိုက္သြားခဲ့ရသည္။ အို.. ေမ့ေနလိုက္တာ၊ မနက္ျဖန္ ဆရာ၀န္ခ်ိန္းတဲ့ ရက္ပါပဲလား သူ.. သူမကို သတိေပးဦးမည္။ ေဆးခန္းသို႕ လိုက္ပို႕ဦးမည္။ ဟန္ေဆာင္ထားေသာ ၾကင္နာမႈမ်ိဳး မဟုတ္သလို လူသူေရွ႔တြင္ သူမကို ၾကင္နာယုယစြာ တြဲေပြ႔က်ီစယ္ျပံဳးဦးမည္။ သူ .. ဘုရားေရ .. မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ လင္ေယာက်္ားကို တစ္သက္လံုး မုန္းတီးနာက်ည္းသြားဖို႕ သိပ္မ်ားခက္ခဲေနေလမလား။ သူမ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရပါ့မလဲ။ ရုတ္တရက္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီးမွ ယခင္ကလို ေပါ့ပါးသြက္လက္ျခင္းမရွိေသာ သူမကိုယ္ခႏၶာကို သတိထားမိသြားသည္။ စာအုပ္ကို ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ပစ္ခ်ရန္ စိတ္ကူးျပီးမွ အသာေလး ခ်ထားလိုက္ေလသည္။ သူမသည္ ေလွကားကို တစ္ထပ္တက္ျပီး ေလွကားေျခရင္း အုတ္နံရံေပၚက မီးခလုတ္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေလွကားကို အသံမျမည္ေအာင္ ျဖည္းညင္းစြာ တက္ရင္း မူးေနာက္ေနာက္ ခံစားရသည္။ ေလွကားေပၚက လိမ့္က်လွ်င္ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ေလမလား။ အခန္းထဲ ၀င္လိုက္ေသာအခါ စားပြဲတင္ မီးအုပ္ေဆာင္းေအာက္ေျခတြင္ ေဆးပုလင္း သံုးေလးခုကို အသစ္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမ စားပြဲအနီးသို႕ တိုးကပ္သြား၏။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အားတိုးေဆး၊
ေဖာလစ္အက္စစ္၊ ျဖဴရာမင္ဘီစီ။ သူမ တုန္လႈပ္သြား၏။ ဒါ .. ဒါေတြဟာ သူ႕ကေလးအတြက္ေပ့ါ။ ရုတ္တရက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဆးပုလင္းမ်ားကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ စုျပံဳယူလ်က္ အခန္းနံရံသို႕ အရွိန္ျပင္းစြာ ပစ္ေပါက္ခြဲပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ အလြန္အမင္း တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညသည္ ပုလင္းကြဲသံ၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ဖန္ကြဲစမ်ား လြင့္စင္သံျဖင့္ စူးရွက်ယ္ေလာင္သြား၏။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၉)

သည္လိုႏွင့္ပင္ သူမ ကေလးေမြးဖြားမည့္ ရက္ ေရာက္လာေတာ့မလား။ အရာရာတြင္ ေပ်ာ့ညံ့ေတြေ၀တတ္ေသာ သူမသည္ ကေလးေမြးျပီးလွ်င္ သူမေတြ႔ႏိုင္မည့္ တစ္ေနရာရာ ပို႕ပစ္လိုက္လွ်င္လည္း ျဖစ္တာပဲဟု စဥ္းစားေသးသည္။ ဟင့္အင္း.. မျဖစ္ေသးပါဘူး။ သူ႕ကေလးကို သူေတြ႔ေအာင္ ရွာမွာပဲ။ မရရေအာင္ လုယူမွာပဲ။ သူမကို ေမးမည္။ ရိုက္ပုတ္ ႏွိပ္စက္မည္ကို ၾကိဳတင္သိေနသည္။ သူ ေဒါသတၾကီး တက္ေခါက္ ဆူပူလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပခံုးႏွစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ ေဆာင့္ယမ္းလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ေနစရာမရွိအာင္ တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရြံ႔တတ္ေသာ သူမသည္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ရိုက္ႏွက္မည္ကို စိတ္ကူးျဖင့္ပင္ မခံစား၀ံ့ေခ်။ မျဖစ္ဘူး၊ မျဖစ္ဘူး၊ အဲဒီလိုမျဖစ္ပါဘူး။ ကဲ.. ဒါျဖင့္ရင္ .. ေတြးလိုက္ရံုမွ်ျဖင့္ ရင္မွာ စူးနစ္စြာ နာက်င္သြားသည္။ သားရယ္..။ လႊတ္ခနဲ ၀င္ေရာက္လာေသာ ျမတ္ႏိုးမႈတစ္ခုကို သူမ တုန္လႈပ္စြာ ျငင္းပယ္လိုက္ပါ၏။ ငါ.. ဒီေလာက္ထိ မရဲ၀ံ့ပါဘူး။ သို႕မဟုတ္ မရက္စက္၀ံ့ပါဘူး။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အက်ႌေအာက္မွ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားလာေသာ ကိုယ္၀န္ကို စိတ္မွတ္မထင္ ျဖည္းညင္းစြာ အုပ္ကိုင္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားသည္။ တကယ္ကို .. သူေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္အတိုင္း သားကေလးျဖစ္မွာပဲ။ သူ .. ဘယ္ေလာက္ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေလမလဲေလ။ သူမကိုယ္၀န္စတည္ခ်ိန္မွစ၍ သူမတို႕အခန္းနံရံမွာ ကေလးပံု ပိုစတာလွလွေလးမ်ားကို ခ်ိတ္ဖို႕ သူၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ကေလးအႏွီးအတြက္ ပိတ္စမ်ားကို ၾကိဳတင္ မ၀ယ္ေကာင္းပါဘူးဟု သူမအတန္တန္ သတိေပးလ်က္ႏွင့္ သူ၀ယ္သည္။ ကေလးအက်ႌေပါက္စကေလးမ်ားကို သူ ၀ယ္ ၀ယ္လာသည္။ "မိုး .. ကိုယ္တို႕ေကာင္ၾကီးအတြက္ ဒီအက်ႌကေလးေတြက ေသးမ်ားေနမလားဟင္" "အိုး .." ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ရယ္ေမာ၍ သေဘာက်ခဲ့ဖူးပါသည္။ ျပန္စဥ္းစားမိလွ်င္ မုန္းတီးနာၾကည္းမႈ မဆိိုသေလာက္ ေလ်ာ့ပါးသြားသလို ခံစားရသည္။ ဤသည္မွာ သူမအတြက္ ေကာင္းေသာလကၡဏာမဟုတ္။ ဒါ သားေလးရဲ႔ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ပါေလ..။ သားေလးကို ေမြးဖြားျပီးလွ်င္..။ သူမ ၇င္တြင္း၌ ေအးစိမ့္ေသာ ႏူးညံ့စိတ္မွ်င္မွ်င္ကေလး ရုတ္တရက္ ထြင္းေဖာက္ ၀င္ေရာက္လာပံုမွာ အင္အားျပင္းလွသည္။ ျဖစ္ခဲ့ျပီးသမွ် အစစအရာရာအတြက္ သူမအားလံုး ခြင့္လႊတ္ေက်ေအးပစ္ေလာက္ေအာင္ သူမ၏ သားငယ္ကေလးက ခြန္အားၾကီးမားလိမ့္မည္မွာ သံသယ၀င္ရန္မလို။
ေက်ေအးရန္.. ဟင့္အင္း။ သူမ၏ ခ်စ္စဖြယ္ေသာ သားကေလး၊ ႏူးညံ့နီရဲေသာ အသားအရည္ကေလးမွာ ပန္းပြင့္ႏုႏုဖတ္ဖတ္ကေလးထက္ပင္ ႏူးညံ့ေနလိမ့္မည္။ သူမ၏ အေသြး၊ အသက္ျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အျပစ္ကင္းစင္သည့္ ကေလးေပါက္စနကေလး..။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၈)

သို႕ေသာ္ သူမ ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း။ ယခုအခါ သူသည္ တစ္လတစ္ခါ ႏွစ္လတစ္ခါ ခရီးထြက္၍ (ခရီးထြက္ဟန္ေဆာင္၍) သူ၏ မယားၾကီးလည္းမဟုတ္၊ မယားငယ္လည္းမဟုတ္ေသာ ခ်စ္သူမိန္းမထံ သြား၍ ေတြ႔ေနခဲ့ျပီ။ ထို႕ေနာက္ သူမကြယ္ရာတြင္ သူတို႕ႏွစ္ဦး အတူေနထိုင္ၾကမည္။ သူမ၏ ကိုယ္၀န္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကမည္။ သူမ ေမြးဖြားလာမည့္ ကေလးသည္ ေယာက်္ားေလးလား၊ မိန္းမကေလးလား အေလာင္းအစားလုပ္ၾကမည္။ ေဖ်ာ္ရည္ဖန္ခြက္မ်ားအၾကား၊ စီးကရက္ေငြ႔မ်ားအၾကား၊ ထမင္းပန္းကန္မ်ားအၾကား သူတို႕ေဆြးေႏြးသည့္ ေခါင္းစU္မွာ 'သူမ' ျဖစ္ခဲ့မည္။ သစ္သီးမ်ား၊ အနမ္းမ်ား၊ ရယ္ေမာသံမ်ားႏွင့္ တြဲလ်က္ သူမအေၾကာင္း..၊ ကေလးအေၾကာင္း..။ သူတို႕ မၾကာခဏ ေျပာၾကမည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ထားရင္းေပါ့.. "ကိုယ့္မိန္းမက ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာကြ၊ အရမ္းအလိုလိုက္တာ၊ သနားစရာေကာင္းေအာင္ အလိုလိုက္တာ" "အံမာ.. ကိုကိုေနာ္၊ သနားရံုပဲသနား၊ ဒါထက္မပိုရဘူး ဒါပဲ" "အိုး.. ေဟာဒီ ကမၻာေလာကမွာ ထားကလြဲျပီး ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ.." ဘုရား.. ဘုရား၊ ငါ ဘာလုပ္ရပါ့မလဲ။ သူမသည္ ရွက္စိတ္၊ နာၾကည္းစိတ္တို႕ျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသပစ္ရန္ပင္ စိတ္ကူးလိုက္မိေသး။ မျဖစ္ပါဘူး။ ကေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနျပီ။ သူ အျပင္ေရာက္လာမယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ေနႏိုင္ျပီ။ မျဖစ္ဘူး။ အေရးအၾကီးဆံုး အေၾကာင္းမွာ သူမ ေသသြားဖို႕ မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ သူမ၏ သားကေလး။ အူိ.. မေတြးနဲ႕။ လူတစ္ေယာက္မွာ သနားကရုဏာစိတ္ နည္းနည္းေလး ရွိေနရင္ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို ဘယ္မွာ ျပီးဆံုးေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာလဲ။ သူမသည္ ေန႕စဥ္ နံနက္မိုးလင္းမွ ညအိပ္ရာ၀င္အထိ အသိစိတ္ဓာတ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ထို အသိစိတ္ဓာတ္မွာ သူတို႕ကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ မည္သို႕ လက္စားေခ်မလဲဆိုသည့္ အသိပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဇနီးျဖစ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုးေတာ့ သူတို႕ သူမထံမွ အင္မတန္လိုခ်င္ေသာ ကေလးကို မရေစရ။ သူမ၏ ခိုင္ျမဲေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူမ၏ စနက္တံမ်ားကို သူ႕ႏွလံုးသားဆီမွာ ေဖာက္ခြဲဖို႕ ခ်ိန္ကိုက္ခ်ည္ေႏွာင္ထားရမည္။ ေလွကားမွ ေျခသံ အေျပးေရာက္လာေသာအခါ ပ်ံ႔လြင့္ေနခဲ့ေသာ စိတ္အာရံုကို ကမန္းကတန္း စုယူျပီး ယခုအခ်ိန္အထိ မဖတ္ျဖစ္ေသးေသာ စာမ်က္ႏွာကို အသံျမည္ေအာင္ လွန္ပစ္လိုက္ရေလသည္။ သူမ ေတြေ၀ ေငးေမာေနေၾကာင္း သူ မျမင္ေစရပါ။ သူမသည္ သူ႕ကို မုန္းတီးစြာ ဖယ္ေရွာင္ျခင္းမွတစ္ပါး အျခားေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ သာမန္သာျဖစ္သည္ဟု ျမင္ေစခ်င္သည္။ ေျခညွပ္ဖိနပ္ စီးလိုက္သံ၊ သူမေနာက္နားဆီမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသံ။ စာၾကည့္ခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ျပီး အသံျမည္ေအာင္ ျပန္ပိတ္သြား၏။ သူ အိပ္ရာ၀င္ဖို႕ ျပင္ေတာ့မည္။ စာၾကည့္ခန္း သမံတလင္း တံျမက္စည္းလွည္းသံ ၾကားရသည္။ ထို႕ေနာက္ တံျမက္စည္းကို အခန္းေထာင့္သို႕ လႊင့္ပစ္လိုက္သံ၊
ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာကို အ၀တ္ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာ (သို႕မဟုတ္) ေဒါသတၾကီး ဖုန္ခါ လွည္းက်င္းသံ၊ ေခါင္းအံုးပစ္ခ်သံ၊ ထို႕ေနာက္ ေလးပင္ ၾကမ္းရွစြာ ပစ္လွဲ အိပ္ပစ္လိုက္သည့္အသံ၊ သူ႕ကို သူမ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ပစ္လိုက္သည့္ေန႕မွ စ၍ သူ႕ေခါင္းအံုးႏွင့္ ေစာင္ကို ေအာက္ထပ္ စာၾကည့္ခန္းထဲ ေရႊ႔သြားခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ ၇က္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ျပီ။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၇)

သူ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းစဥ္က ဟန္မေဆာင္ခ်င္ေတာ့ေသာ သူမသည္ အနည္းငယ္မွ် တင္းမထားခဲ့တာ ေသခ်ာပါသည္။ သူမသည္ ျငင္းပယ္ရမည္ဟု လံုး၀ သတိမရခဲ့ပါ။ 'ေမာင္' ဟု တိတ္တခိုး ျမတ္နိုးစြာ ေခၚျကည့္ခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျကာျပီျဖစ္သည့္အတိုင္း သူမအလြယ္တကူ ေခါင္းညိတ္မိခဲ့၏။ ယခုျပန္ေတြးမိလွ်င္ ယခု ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္စိပိတ္ပစ္လိုက္မိ၏။ ငါဘယ္ေလာက္ သူ့ကို အရူးအမူး လိုအပ္ခဲ့သလဲ။ ငါ့အေပၚမွာ သူရက္ရက္စက္စက္ ခို်သာခဲ့တယ္။ သူတို့နွစ္ေယာက္ ငါ့ကြယ္ရာမွာ ရယ္ေမာေနခဲ့ျကမယ္။ ငါကေတာ့ သူ့အတြက္ ကေလးေမြးေပးရမယ့္ စက္ရုပ္တစ္ခုပဲေပါ့။ သူမ လံုး၀ ကေလးမခ်စ္တတ္ပါ။ အေလာတျကီး ကေလးယူရန္လည္း စိတ္မပါခဲ့ပါ။ "မိုးရယ္ .. ေမာင္နဲ့ သိပ္တူတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ေမာင့္ကို အလ်င္ေပးထားပါ၊ ဒီေကာင့္ကို သြားေလရာမွာ ေခၚသြားမယ္၊ စက္ဘီးေရွ့မွာ တင္ေခၚသြားမယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေခၚ .. သူစားခ်င္သမွ် လက္ညိွုးထိုးသမွ် မုန့္ေကြ်းမယ္၊ သူမငိုငိုေအာင္ စမယ္။ ကိုယ္တို့သားေလးက သိပ္ေတာ္ရမယ္။ ဆိုးခ်င္ဆိုးပါေစ၊ ေနာက္ျပီး ေမာင္နဲ့လည္း သိပ္တူမွာ၊ သားေလးကို တအားနမ္းပစ္ရရင္ ေမာင္ သိပ္ေပ်ာ္မွာပဲ၊ မိုးစဥ္းစားျကည့္စမ္း၊ သားက အေဖ.. လို့ အားကိုးတျကီး ေခၚမယ့္အသံကို မိုး စဥ္းစားျကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္ဖို့ေကာင္းလဲ" ကေလးနွင့္ပတ္သက္၍ သူ အလြန္စိတ္၀င္စားခဲ့သည္။ ဘယ္ေန့မွန္းမသိေသာ ကေလးအတြက္ ျကိုတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား အထပ္ထပ္ ခ်ထားရာမွာ မိုးမွာကိုယ္၀န္ ရိွေနျပီလားမသိဘူး .. ဟု အသိေပးလိုက္ေသာအခါ သူ့မွာ ကေလး၏ ရုပ္ကို ပံုေဖာ္၍ မျပီးနိုင္ေအာင္ ရိွေတာ့သည္။ ကေလးအတြက္ နာမည္ကို စဥ္းစား၍ မျပီးနိုင္ေအာင္ ရိွေတာ့သည္။ ေျသာ္ .. သူ့ခမ်ား ကေလး သိပ္ခ်စ္တတ္တာပါပဲလားဟုသနားကရုဏာျဖင့္သူမလိုက္ေလ်ာမိခဲ့သည့္ကို ျပန္၍ ရွက္မဆံုးေတာ့ပါ။ သူနွင့္ ခ်စ္သူ၏ လိွု့်၀ွက္ခ်က္ကိုသူမကိုယ္၀န္ေျခာက္လရိွခိ်န္က်မွ သိရေတာ့သည္။ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ သူမကိုယ္သူမ သတိျပန္ရလာေသာ အခိ်န္မွစ၍ သူမ၏ အေတြးမ်ားသည္ တစ္မို်းတည္းသည္ ျဖစ္၏။ အခု ငါ ဘာလုပ္မလဲ..။ သူ့ကို စာေတြျပ၍ ရန္ေတြ့ဖို့ လံုး၀ စိတ္မကူးခဲ့ပါ။ လွည့္ပတ္လိမ္ညာမႈတြင္ တတ္စြမ္းေသာ သူသည္ ၀န္ခံမႈတစ္၀က္၊ မုသားတစ္၀က္၊ အခို်တစ္၀က္၊ အခါးတစ္၀က္ ေရာ၍ သူမကို နွစ္သိမ့္ေတာ့မည္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတြယ္တာခဲ့ေသာသံေယာဇဥ္မ်က္နွာျဖင့္ သူမကလည္း သူ့ေျဖသိမ့္ခ်က္မ်ားအေပၚယံုစားလိုက္မိမွာ စိုးသည္။ ဟင့္အင္း.. သူတို့ကို ငါမေက်ဘူး ဘယ္ေတာ့မွ မေက်ဘူး။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၆)

ျကည့္စမ္း.. ငါနဲ့ လက္မထပ္ခင္မွာေတာင္ သူ ရည္းစားရေအာင္ ထားလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီရက္ေတြက ငါဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။ အို.. ငါက မနၲေလးမွာ ေရာက္ေနတာပဲ။ သူ့စာမ်ားအရ သူတို့နွစ္ဦး ရည္းစားျဖစ္ေသာ ေန့စဲြမွာ သူမအား လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေသာ ေန့စဲြနွင့္ နွစ္နွစ္တိတိသာ ကြာသည္။ သူမ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္မိပါ။ ဒီနွစ္နွစ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း ဒီေကာင္မေလးနဲ့ တဲြမွာေပါ့၊ ေနာက္ မျကာခင္ ကဲြမွာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့ဆီ ျပန္ေရာက္လာတာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါဟာ သူ့ရဲ့ ငယ္ခ်စ္ပဲေလ။ သူမအနည္းငယ္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားပါေသးသည္။ သို့ေသာ္ သူမ၏ စိတ္နွလံုးကို ဆုတ္ညွစ္ေျခမြေသာ စာတစ္ေစာင္ကိုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္စြာ ေတြ့လိုက္ရ၏။ 'ထားအခ်စ္ ကိိုကို..' ဟု ေခါင္းစီးတပ္ထားသည္။ "ဒီစာကို ထားမေရးခ်င္ဘူး၊ ထားအေပၚမွာ ကိုကို အထင္လဲြမွာ စိုးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ထားအမ်ားျကီး စဥ္းစားျပီးမွ ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာနဲ့ ေရးလိုက္ပါတယ္ ကိုကို" အေမွ်ာ္လင့္ျကီး ေမွ်ာ္လင့္ျပီးမွ ဘာမွ် မရနိုင္ေတာ့တဲ့ ကိုကို့ကို ထားသနားလိုက္တာ။ ကိုကို သိပ္လိုခ်င္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ကိုမွ ထားမေပးနိုင္တဲ့ ေနာက္ေတာ့ ထား ကိုကိုနဲ့ လက္မထပ္ရက္ဘူး။ ကိုကိုခ်စ္တာ ထားတစ္ေယာက္တည္းပဲလို့ ထားယံုပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ေဟာဒီကမၻာေပၚမွာ ထားအခ်စ္ကလည္း ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းပဲဆိုတာ ကိုကိုသိပါတယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ထား ဒီတစ္သက္ ကေလးမွ မရနိုင္ေတာ့တာ ကိုကိုရယ္..။ ထားကိုယူရင္ ကိုကိုေရာ ထားေရာ စိတ္ဆင္းရဲရမယ္။ 'ထားကို ကိုကို ထားရစ္ခဲ့ပါေတာ့၊ ကိုကို့အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးဟာ မိုးဆိုတဲ့ မိန္းကေလးပဲ ျဖစ္မွာပါ။ လူျကီးေတြ သေဘာတူတဲ့ မိုးကိုပဲ ကိုကိုလက္ထပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ထားဆီကို ကိုကို မျကာမျကာ လာပါေနာ္။ မိုးနဲ့ရမယ့္ ကိုကို့သားေတြ သမီးေတြကိုလည္း ခ်စ္ေပါ့။ ထားကိုလည္း တစ္သက္လံုး ခ်စ္ရမယ္ေနာ္..၊ ကိုကို သူ့ကိုလက္ထပ္လိုက္ေပမယ့္ ကိုကို့အခ်စ္ကို ထားပိုင္ျပီးသားပဲ။ ထားေက်နပ္ပါတယ္။ အခုလိုပဲ ထားတို့ ေတြ့ေနျကရေအာင္ေနာ္..။ ဟိုတစ္ေန့က ကိုကိုတအားစိတ္ညစ္သြားတာ ထားသိပါတယ္။ ကိုကိုဘယ္ေလာက္ပဲ ညာညာ ကိုကို့မ်က္နွာကို ထားအလြတ္ရျပီးသားပါ။ ထားကို နွစ္သိမ့္ဖို့ မျကိုးစားပါနဲ့ကြယ္။ ထားအတြက္က ကိုကိုနဲ့ လက္ထပ္ရဖို့က အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုကို ထားကို တစ္သက္လံုး ခ်စ္ဖို့က..' သူမ စာကိုျပီးေအာ္ မဖတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ တင္းက်ပ္ေသာ ပူေလာင္မႈမ်ားျဖင့္ ယိမ္းယိုင္သြားခဲ့သည္။ ေန့စဲြမွာ သူမတို့လက္မထပ္မီ ငါးလခန့္အလိုျဖစ္၏။ "လူျကီးေတြ သေဘာတူတဲ့.." ျမတ္စြာဘုရား..။ သူမသည္ သူ့ကိုလက္တဲြဖို့အတြက္ မိသားစုတစ္ခုလံုးကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ျပီး ရုန္းထြက္ခဲ့ရတာပါ။ ဘယ္သူေျပာသလဲ။ လူျကီးေတြ သေဘာတူတယ္လို့ .. ဘယ္သူေျပာတာလဲ။ ေမာင္ဟာကြ်န္မနဲ့ပတ္သက္လို့ သူ့ကို ဘာေတြ လိမ္ထားခဲ့ရသလဲ။ ဒါနဲ့ပဲ ေမာင္.. ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆို။ ဟိုး .. ငယ္ငယ္ကတည္းက ခ်စ္လြန္းလို့ အရိပ္တျကည့္ျကည့္ ေနခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးပါဆို။ ဘုရားေရ.. ခုေတာ့ ကြ်န္မကို ေမာင့္ခ်စ္သူရဲ့ သေဘာတူညီခ်က္အရ.. သူမ၏ အျမင္အာရံုေ၀၀ါးသြားခဲ့သည္။ မ်က္ရည္ေျကာင့္လား။ ရွက္စိတ္ေျကာင့္လား။ နာျကည္းထိတ္လန့္မႈေျကာင့္လား။

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၅)

"ေမာင္ .. အဲဒါ နံပါတ္ ဘယ္ေလာက္လဲဟင္"ဟု သူမက ေမးလွ်င္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာ၍ 'ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲဟ' ဟု ျပန္ေျဖတတ္သည္။ 'နံပါတ္တစ္မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ကြာ' ဟု ေနာက္ေျပာင္တတ္ပါသည္။ "ေဟ့ နင့္ေယာက်ာ္း ဟိုေကာင္မေလးနဲ့ ရယ္လို့ေမာလို့ ငါေတြ့ခဲ့တယ္။ ျပန္ဆက္ေနျပန္ျပီထင္တယ္" ေစတနာလိုလို၊ ကဲ့ရဲ့မႈလိုလို၊ သတိေပးမႈလိုလို သူမဆီ သတင္းေပါက္ျကားလာေသာအခါလည္း သူမ အေနခက္ျခင္း သ၀န္တိုျခင္း မရိွခဲ့ပါ။ သူ့ကို ေမးျကည့္ဖို့ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ေကာက္ဖို့ျဖစ္ေစ စိတ္ကူးတတ္သူမဟုတ္ပါ။ သူ့ဟာသူ ဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ အခုအခိ်န္မွာ ငါနဲ့သူနဲ့ တရား၀င္ လင္မယားပဲ၊ ငါက သူ့ကို တရား၀င္ ပိုင္ဆိုင္ျပီးသားပဲ၊ ငါ သူ့ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာမိန္းမ၊ ေတြးလိုက္ရံုျဖင့္ သူမကိုယ္သူမ ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ့စာအုပ္ေသတၲာမွ စာအုပ္ရွာရင္းေသာလည္းေကာင္း၊ စာပဲြအံဆဲြမ်ားထဲမွ လက္သည္းညွပ္၊ ေခါင္းဘီး ရွာရင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဟိုစဥ္က ရည္းစားစာမ်ားကို ျပန္ေတြ့၍ ဖတ္ျကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေဟာင္းနြမ္းေသာ စာအိတ္မ်ား၊ အနည္းငယ္ ၀ါက်င္စျပုေနေသာ စာရြက္မ်ား၊ ကေလးဆန္ေသာ လက္ေရးမ်ားသာျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဓာတ္ပံုမ်ား ေတြ့ရတတ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ နွစ္ ၁၁ နွစ္ခန့္က ပံုမ်ားျဖစ္၍ ရိုးစင္းေသာ ဆံပင္ပံုစံ၊ အကၤီ်ပံုစံမ်ားသာျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ သူက စိတ္လိုလက္ရ ဒါက ဘယ္သူေပါ့၊ အခုသူက ဘယ္ျမို့ကို ေရာက္ေနျပီ။ သူကေတာ့ ဒီျမို့မွာပဲ။ ဒါကေတာ့ ရွစ္တန္းတုန္းက ရည္းစားေလ .. စသည္ျဖင့္ ရွင္းျပေနတတ္၏။ သူ့မ်က္နွာမွ အျပံုးသည္ အင္မတန္ သန့္စင္ေသာ အျပံုးဟု မွားယြင္းစြာ ထင္ခဲ့၏။ အင္းေလ .. အဲဒီမိန္းကေလးေတြနဲ့ေတာ့ သူဟာ တကယ္ သန့္စင္ခဲ့မွာပါပဲ။ သူမကို ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ ျပႆနာတစ္ခုဆီသို့ တြန္းပို့ေပးေသာ စာမ်ားကိုေတာ့ ရည္းစားစာေတြ့ေနက် မဟုတ္သည့္ ေနရာမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ့ခဲ့ရသည္။ ဤအေျကာင္းကို ေတြးမိလွ်င္ သူမသည္ ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္နွာ ပူေနြးလိုက္၊ အံ့ျသနာက်ည္းစိတ္ျဖင့္ နႈတ္ခမ္းဖ်ားမ်ား ေအးစက္လိုက္၊ အမို်းမို်းေသာ ခံစားခ်က္တို့ျဖင့္ လႈပ္ခါခဲ့ရသည္။ ဘုရား .. ဘုရား .. သူတို့ငါ့အေပၚမွာ ဘာျဖစ္လို့ ဒီေလာက္ ရက္စက္ျကပါလိမ့္။သူမ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေသာ အားကစားပစၥည္းမ်ား ထည့္သည့္ ထင္းရွူးေသတၲာထဲမွာ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စကၠူထုပ္ကို ေတြ့ခဲ့ရသည္။ သူ ငယ္စဥ္က ကိုင္တြယ္ခဲ့ေသာ ျကက္ေတာင္ရိုက္ ဘက္တ္မင္တံမ်ား၊ တင္းနစ္ရိုက္တံမ်ား၊ ဆုရခဲ့ေသာ ေငြရုပ္တုကေလးမ်ား၊ ဒိုင္းေသးေသးကေလးမ်ား၊ ဤေသတၲာကို အိမ္ေထာင္က်စက လွပ္မျကည့္ခဲ့သည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္စိတ္ျဖင့္ အျပစ္တင္မဆံုးေတာ့ေခ်။ သူမ မျမင္ဖူးေသာ လက္ေရးအသစ္နွင့္ စာအသစ္မ်ားကို အံ့ျသစြာ ေတြ့လိုက္ရသည္။ 'ကိုကိုေရ..' ဟု ေခါင္းစီးတပ္ထားေသာ စာမ်ားမွာ သူမနွင့္ အိမ္ေထာင္မက်မီ ေန့စဲြမ်ားျဖစ္သည္။ ပထမေတာတုန္လႈပ္ျခင္းမျဖစ္မိဘဲသူ၏မ်ားျပားလွစြာေသာရည္းစားမ်ားမွ
တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္အျဖစ္အနည္းငယ္ ရယ္ေမာလုနီးပါး ေတြးမိ၏။့

အက္စစ္တစ္ခြက္(၄)

သူမကိုယ္သူမ ဤမွ်လုပ္ရဲလိမ့္မည္ဟဳ မထင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အ့ဩတၾကီး ျငိမ္သက္သြားမိ၏။ သူ႕မ်က္ႏွာ အည္းငယ္ယိုင္သြားျပီး ေတာက္တစ္ခ်က္ ျပင္းစြာ ေခါက္လိုက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ခ်က္ခ်င္း နီရဲလာေသာ ေဒါသမ်က္ႏွာျဖင့္ .. 'မင္းကြာ' ဟု တစ္ခြန္းသာ ေရရြတ္ျပီး သူမ၏ အိပ္လႊမ္းေသာ မ်က္လံုးတို႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသးသည္။ ျပီးလွ်င္ သူမမ်က္ႏွာကို လႊဲရိုက္ရန္ လက္ကို ေဒါသတၾကီးရြယ္ျပီးမွ ျပတင္းေပါက္မွ ပိတ္ေစ့ထားေသာ တရုတ္ကပ္မွန္တို႕ကိုသာ လက္သီးျဖင့္ ထိုးခြဲခ်လိုက္ေလသည္။ စူးရွ က်ယ္ေလာင္ေသာ မွန္ကြဲသံႏွင့္အတူမွန္စေသးေသး အ ္ကေလးေၾကာင့္ သူ႕လက္ဖမိုးမွာ ေသြးစီးေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္သြားသည္ကို တုန္လႈပ္ျခင္း ကင္းမဲ့စြာ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ "ဘာျဖစ္လို႕ မင္းငါ့ကို ေစာ္ကားတာလဲ၊ ေတာ္ျပီ .. ေတာ္ျပီ၊ ဒါ ေနာက္ဆံုး သည္းခံျခင္းပဲ မွတ္ထား၊ ငါ စိတ္ရွိလက္ရွိ ရိုက္ပစ္လိုက္ရရင္။ ကြာ .. သြားစမ္း၊ သြားစမ္း၊ မိုက္ရိုင္းတဲ့မိန္းမ" ထို႕ေနာက္ သူမ၏ ေသးေကြးေသာ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို ေဆာင့္တြန္းျခင္း ခံလိုက္ရျပီး လြင့္ခနဲ ၾကမ္းခင္းေပၚသို႕ လဲက်သြားခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္၏ ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူသည္ သူမကို တစ္စံုတစ္ရာ ေမးျမန္းျခင္းမရွိ၊ ေခ်ာ႕ေမာ့ ေဖ်ာင္းဖ်ျခင္းမရွိ။ မ်က္လံုးခ်င္းပင္ ဆံုၾကည့္ျခင္းမရွိ။ တကယ့္ သူစိမ္းတရံစာမ်ားသဖြယ္ ေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့ၾကသည္။ သူမဘက္မွ တစ္ခုပိုသည္မွာ သူ႕အေပၚတြင္ လက္စားေခ်ခြင့္မရေသးေသာ ရန္သူတစ္ေယာက္သဖြယ္ တစ္စတစ္စ ပိုမို မုန္းတီးလာျခင္းျဖစ္သည္။ လက္စားေခ်၇မည့္ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနရင္း မုန္းတီးမႈမ်ားကို ရႏိုင္သမွ် စုေဆာင္ေန၇သူျဖစ္သည္။ သူ ဘယ္လိုျဖစ္မွ ငါ စိတ္ခ်မ္းသာမွာပါလိမ့္ .. သူ႕ကို ေပးရမည့္အျပစ္တို႕ကို တစ္ခုခ်င္းလိုက္၍ စဥ္းစားသည္။ သူမသည္ မိန္းမသားတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤမွ် လြယ္ကူလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္ဆိုသည္ကေတာ့ ေရာက္လာမွာပါပဲ။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚက သၾကားအုပ္ထားေသာ အဆိပ္မ်ားအတြက္ အခ်ိန္ေရာက္လာရမည္။ သူတို႕၏ ၾကိဳတင္စီစဥ္မႈမ်ားအတြက္ အခ်ိန္၊ သူမ ေပးအပ္ခဲ့ရေသာ အခ်စ္အတြက္ အခ်ိန္။ ငါ သူ႕ကို ယံုခဲ့မိတယ္..။ ဤအေၾကာင္းအခ်က္သည္ သူမအတြက္ တစ္သက္လံုး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္သြားေစရန္ လံုေလာက္၏။ သူမ၏ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အထင္လြဲတတ္ေသာ အေလ့အထ လံုးဝမရွိ။ သူမေယာက်္ားသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ရည္းစားမ်ားစြာ ထားခဲ့ဖူးသည္။ သူ႕ရည္းစားမ်ား မ်ားျပားလြန္းသျဖင့္ သူမမွတ္မိဖို႕မဆိုထားႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္ပင္ တစ္ခါတစ္ရံ နာမည္စအ္းစားမရေအာင္ ေမ့ေလ်ာ႕တတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူမ သိထားေသာ သူ႕ရည္းစားေဟာင္း တစ္ေယာက္တေလႏွင့္ သူမတို႕ စံုတြဲ လမ္းမွာ ၾကံဳဆံုလွ်င္ သူအေနခက္ေလမလား..ဟု သူ႕ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ေနရာက.. "ေမာင္ .. ဟိုမွာ ေမာင့္ေကာင္မေလးမဟုတ္လား၊ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးေလ"ဟု သူမက စတင္လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့သည္။.

အက္ဆစ္တစ္ခြက္(၃)

လက္ဖ၀ါးကို လက္ဖမိုးျဖစ္ေ အာင္၊ လက္ဖမိုးကို လက္ဖ၀ါးျဖစ္ေအာင္ ေျပာတတ္လြန္းေသာသူ႕ေခ်ပခ်က္မ်ားျဖင့္ သူ႕အျပစ္တို႕ကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္လိမ့္ဦးမည္။ "မဟုတ္ဘူးေလ၊ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္တယ္ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ဟာ ဘာအျပစ္နဲ႕ တရားစြဲခံသင့္တယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာျပပါဦး၊ အခုကိုယ့္အျဖစ္က ဘာမွန္းညာမွန္းမသိရ၊ ေနစမ္းပါဦး၊ အခုကိစၥက ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ဆိုင္သလား၊ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ဆိုင္သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကးနဲ႕ ဆိုင္သလား" ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ဆိုင္တာ .. ဟုသာစိတ္ထဲကသာ ေျပာမိသည္။ သူမရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ မူးေနာက္လာ၏။ ဖယ္စမ္းပါ။ ယခင္က

သူမတိမ္းမူးခဲ့ရေသာ သူ႕ကိုယ္နံ႕သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမအတြက္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ရာ အတိ ျဖစ္လာခဲ့၏။ကၽြန္မကိုမထိနဲ႕ဟူေသာ စကားကို ေျပာပစ္လိုက္ဖို႕ပင္လွ်င္ မိမိႏႈတ္ခမ္းကို ႏွေျမာေနသည္။ တကယ္ေတာ့ကၽြန္မဟာ အလွည့္စားခံလိုက္ရတာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္ကို ရွင္က လွည့္စားျပီး ယူလိုက္တာပဲမဟုတ္လား။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူမ တစ္ႏွစ္တိတိ လိမ္ညာခံခဲ့ရတာပါလား။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ငါ့ကိုဟားတိုက္ရယ္ေနၾကမွာေပါ့။ စီမံကိန္းေတြ အထပ္ထပ္ ခ်ထားတဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာ ငါဟာ သူတို႕ၾကိဳးဆြဲရာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ က ေနခဲ့တဲ့ အရုပ္တစ္ခုေပါ့။ သူမကို သခ်ၤာတစ္ပုဒ္ပမာ သူတို႕ တြက္ခ်က္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။သူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေသာအခါ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ရိႈက္ငင္၍ မ်က္ရည္မ်ားလိမ့္ဆင္းက်သြားေတာ့သည္။ သူ႕ထံမွ ပင့္သက္ရိႈက္သံကို သဲကြဲစြာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။

"ေျပာျပမွေပါ့ကြာ၊ အခုလို ငိုေနေတာ့ အခ်စ္ပဲ ပင္ပန္းမွာပဲ၊ ေလွ်ာ့လိုက္ပါ၊ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ေလွ်ာ့လိုက္စမ္းပါ မိုးရယ္" သူက သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္တို႕ကို အသာအယာေလး ဖယ္ရွားေပးသည္။ရွည္လ်ားေႏြးေထြးေသာ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ ပြတ္သပ္မႈကို ဟိုတုန္းကေတာ့ သူမႏွလံုးသားထဲမွမူးယစ္သြားေအာင္ တမ္းမက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႕လက္မ်ားကို ပုတ္ထုတ္ဖယ္ပစ္လိုက္ရင္းေအာ္ဂလီဆန္လာသည္။ သြား .. ငါ့အသားနဲ႕ ထိဖို႕အထိ မသန္႕ရွင္းဘူး။ ခါးသီးေသာ ခံစားမႈျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ယင္လာသည္။ "မငိုနဲ႕မိုးရယ္၊ လာ .. ခဏေလး ခုတင္ေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္၊ နည္းနည္း နားလိုက္ပါဦး၊ေတာ္ၾကာ မိုးဗိုက္ထဲက ေမာင့္သားေလး မ်က္လံုးတစ္Aား ျပဴးေနလိမ့္မယ္ .. သိလား၊ မိုးငိုေနရင္ေလ" ေမာင့္သားေလး ..။ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ခံစားမႈသည္ စုျပံဳ၍ ေပါက္ကြဲသြား၏။ သူမနားထဲမွာ က်ယ္ေလာင္ေသာဆူညံသံျဖင့္ တုန္ခါသြားသည္။ ပခံုးေပၚမွ သူ႕လက္ကို ဖယ္ထုတ္၍ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကင္နာဟန္ေဆာင္ထားေသာသူ႕မ်က္ႏွာကို တစ္သက္လံုးမွတ္မိေအာင္ ၾကည့္သလို ရြံရွာစက္ဆုပ္စြာ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ထို႕ေနာက္ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ေပၚဖူးေသာ ေဒါသစိတ္ႏွင့္အတူ သူ႕မ်က္ႏွာကို ရွိသမွ် အင္အားျဖင့္လႊဲရိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕ပါးျပင္ႏွင့္ သူ၏ လက္ဖ၀ါး ထိမိသံသည္ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္ေနသည္။